Το άνοιγμα τραπεζικών λογαριασμών στρατιωτικών που είχαν υπηρεσιακή εμπλοκή με εξοπλισμούς είναι ένα ακόμη στοιχείο που επιβεβαιώνει αυτό που αρκετές φορές το τελευταίο καιρό έχει γράψει το Onalert περί “ομάδας δικαστών” οι οποίοι για πρώτη ίσως φορά ψάχνουν μεθοδευμένα όλες τις ύποπτες υποθέσεις.
Μπορεί κανένας από τους οκτώ αξιωματικούς που βρίσκονται υπό έλεγχο να μην έχει την παραμικρή ύποπτη ανάμιξη στα εξοπλιστικά προγράμματα που έχουν μπει στο μικροσκόπιο της Δικαιοσύνης. Και η ταλαιπωρία τους να οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι βρέθηκαν σε συγκεκριμένες θέσεις την εποχή που όλα αυτά τα ύποπτα διαδραματίζονταν. Η στροφή των ερευνών όμως και προς τους στρατιωτικούς επαναφέρει την μεγάλη συζήτηση περί της “σιωπής των στρατιωτικών”.
Το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης επέβαλε στους στρατιωτικούς την…αφωνία. Και δημιούργησε συνθήκες “τρομοκρατίας” σε όποιον τολμούσε να αρθρώσει λέξη. Για τα πιο απλά υπηρεσιακά θέματα. Πόσο μάλλον για τους εξοπλισμούς δισεκατομμυρίων.
Η αποδοχή αυτής της κατάστασης είναι ευθύνη πολλών στρατιωτικών ηγεσιών που επέτρεψαν στους πολιτικούς να βάλουν “φίμωτρο” στις Ένοπλες Δυνάμεις.
Δεν έβλεπαν τα “στραβά και τ΄ ανάποδα” των εξοπλισμών οι στρατιωτικές ηγεσίες; Γιατί δέχονταν να συναινέσουν σε αγορές εξοπλισμών που δεν ήθελαν και μετά προσπαθούσαν να πείσουν τους εαυτούς τους ότι …κάπου θα χρησιμεύσουν; Έφυγαν Αρχηγοί επειδή είχαν άλλη άποψη για εξοπλιστικό πρόγραμμα; Ένας τουλάχιστον ναι. Οι υπόλοιποι προτίμησαν να μην συγκρουστούν για να μην αποστρατευθούν.
Όταν λοιπόν η κορυφή της ιεραρχίας λειτουργεί έτσι τι θα μπορούσαμε να απαιτήσουμε από τον μέσο αξιωματικό ο οποίος έχει τοποθετηθεί σε μία επιτροπή και του ζητούν οι ανώτεροί του να υπογράψει “εδώ και τώρα” ,μεταφέροντας προφανώς την όποια υπουργική εντολή; Θα μπορούσε να παραιτηθεί θα πείτε και θα ΄χετε δίκιο. Αλλά όταν Αρχηγοί δεν το έπραξαν μπορούμε να το περιμένουμε ή να το ζητάμε από έναν αξιωματικό; Δύσκολο.
Όλα αυτά σε καμία απολύτως περίπτωση δεν δικαιολογούν οποιονδήποτε “έβαλε το χέρι στο μέλι”, ακόμη και χρησιμοποιώντας το δήθεν επιχείρημα που έλεγε “αφού θα υπογράψω που θα υπογράψω, γιατί να μην κερδίσω κάτι”. Αν ,επαναλαμβάνουμε αν αποδειχτεί για κάποιον τέτοια συμπεριφορά εννοείται ότι θα πρέπει να υποστεί τις συνέπειες.
Το μεγάλο ερώτημα που υπάρχει είναι αν θα δοθεί η δυνατότητα στους δικαστές που ερευνούν αυτές τις υποθέσεις να προχωρήσουν παραπέρα.
Η θέληση ,τουλάχιστον σ΄ ένα κομμάτι της ελληνικής Δικαιοσύνης υπάρχει. Το ερώτημα είναι αν υπάρχει και η ανάλογη πολιτική βούληση.
Η διαπίστωση που προκύπτει είναι αυτό που συχνά έχουμε υποστηρίξει. Το να φορά κάποιος στολή και να είναι στρατιώτης δεν σημαίνει ότι πρέπει να λειτουργεί σαν “στρατιωτάκι”. Οφείλει να λειτουργεί όπως αρμόζει σ΄ έναν Αξιωματικό.