MANΩΛΗΣ ΚΩΣΤΙΔΗΣ
Μπορεί να διαφωνεί και να αμφισβητεί κάποιος με την πολιτική του, με τις απόψεις του, τον τρόπο ομιλίας του, όμως ο Ερντογάν αναμφισβήτητα είναι ηγέτης και ίσως ο σημαντικότερος που έχει γεννήσει η Τουρκία, μετά τον ιδρυτή της Κεμάλ Ατατούρκ.
H πρόσφατη σκληρή στάση του απέναντι στο Ισραήλ και ο ρόλος που αναλαμβάνει ως ηγέτης των δικαιωμάτων Μουσουλμάνων της Μέσης Ανατολής δεν είναι τυχαία. Πριν από λίγα χρόνια κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πως η Τουρκία θα μπορούσε να «σηκώσει κεφάλι» στο Ισραήλ, και ούτε να μην ακούει τις υποδείξεις των ΗΠΑ. Η ότι θα είναι η δεύτερη σε ανάπτυξη χώρα του κόσμου.
Η Άγκυρα τα τελευταία χρόνια ασκεί ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική. Βέβαια όλα αυτά δεν γίνονται τυχαία.
Ο Ερντογάν κατ’αρχάς έχει καταφέρει να γίνει ο «στάρ των Αραβικών Μέσων ενημέρωσης ». Με τις ομιλίες του μπαίνει στα σπίτια των Αράβων. « Όταν το Ισραήλ δολοφονεί, παιδιά που παίζουν στις αυλές των σπιτιών τους εγώ δεν μπορώ να σιωπώ» δηλώνει.
Κανείς δεν ξεχνά τη σκηνή όπου τον Ιανουάριο του 2009 στη σύνοδο του Νταβός μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου ο Ερντογάν «ύψωσε τη φωνη στον πρόεδρο του ισραήλ Σίμον Πέρες, τον επέπληξε για τις «δολοφονίες των αθώων Παλαιστινίων» και σηκώθηκε κι έφυγε από τη σύνοδο.
Εμφανίζεται ως ηγέτης τους, που διεκδικεί τα δικαιώματα τους. Κυρίως των Παλαιστινίων που έχουν είναι διχασμένοι. Τώρα, που τα ισχυρά δικτατορικά καθεστώτα καταρρέουν ο τούρκος πρωθυπουργός θέλει να αναλάβει την «πνευματική τους ηγεσία».
ΣΤΟΧΟΣ ΙΣΡΑΗΛ ΚΑΙ ΙΡΑΝ
Οσο και να ακούγεται περίεργο, ο στόχος δεν είναι μόνο το Ισραήλ. Είναι και το Ιράν. Η Άγκυρα δεν θέλει με κανέναν τρόπο το Ιράν να έχει τον έλεγχο των Μουσουλμάνων της Μέσης Ανατολής. Η Σαουδική Αραβία, η Ιορδανία, η Αίγυπτος εδώ και πολλά χρόνια δεν βλέπουν με καλό μάτι το «ισλαμικό καθεστώς» της Τεχεράνης. Οι Ιρανοί είναι Σιίτες ενώ όλοι οι υπόλοιπο και η Τουρκία είναι Σουυνίτες. Δυο διαφορετικά δόγματα του Ισλαμισμού.
Ο Ερντογάν ουσιαστικά δημιουργεί μια συμμαχία Σουνιτών, που θα είναι ισχυρή απέναντι και στο Ιράν και στο Ισραήλ, με ηγέτη πάντα τον ίδιο.
Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΞΕΡΕΙ ΑΠΟ «ΔΥΣΚΟΛΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ»
Για να καταφέρει όμως ο τούρκος πρωθυπουργός να έχει αυτή τη δύναμη πέρασε από δύσκολους δρόμους της πολιτικής. Τη δεκαετία του 90’ ως δήμαρχος Κων/πολης ήταν από τα ηγετικά στελέχη του Ισλαμικού Κόμματος «Ευημερίας». Ο ίδιος λίγα χρόνια μετά είχε συλληφθεί με την κατηγορία «της ισλαμιστικής προπαγάνδας κατά της Τουρκικής Δημοκρατίας».
Ο Ερντογάν, το 2001 ίδρυσε το «Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης»(ΑΚP) και ανέλαβε σημαντικό ρίσκο, καθώς το στρατιωτικό καθεστώς είχε ήδη απαγορεύσει τη λειτουργία πολλών κομμάτων με ισλαμιστικά χαρακτηριστικά.
Το Νοέμβριο του 2002 ανέλαβε το ΑΚP κέρδισε τις εκλογές, και από τότε η Τουρκία άλλαξε κυριολεκτικά.
Η κυβέρνηση Ερντογάν , έμεινε πιστή στις υποδείξεις του ΔΝΤ , καθώς μετά την κρίση του 2001 λάμβανε οικονομική βοήθεια. Πραγματοποίησε όλες τις μεταρρυθμίσεις, όπως ιδιωτικοποιήσεις όλων σχεδόν των ΔΕΚΟ, αλλαγές στις επενδυτικές νομοθεσίες, μειώσεις μισθών των δημοσίων υπαλλήλων. Ο Ερντογάν δεν δίστασε να συλλάβει ακόμη και τους πιο ισχυρούς επιχειρηματίες της Τουρκίας, με την κατηγορία της φοροδιαφυγής, όπως του Τζέμ Ουζάν , που τότε διέθετε το τηλεοπτικότο δίκτυο STAR και την εταιρεία κινητής τηλεφωνίας ΤΕLSIM.
O τουρκικός λαός άρχισε να βλέπει «το παιδί του λαού» που γεννήθηκε στην λαϊκη γειτονιά Κασίμπασα της Κων/πολης, να αλλάζει την Τουρκία, να συλλαμβάνει επιχειρηματίες για φοροδιαφυγή και να βρίσκεται αντιμέτωπος με τους στρατηγούς.
Η τουρκική οικονομία μετά το 2005 άρχισε να αναπτύσσεται με εντυπωσιακούς ρυθμούς. Το 2006 ο Ερντογάν κερδίζει τις εκλογές με 46.7% και αρχίζει .να συγκρούεται με τους στρατηγούς που προσπάθησαν να τον ανατρέψουν πολλές φορές.
Μέσα σε 4 χρόνια το 15% της στρατιωτικής ηγεσίας βρέθηκε στη φυλακή. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ένα τέτοιο γεγονός θα μπορούσε να συμβεί στην Τουρκία.
Η ότι θα παραιτούνταν ο αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων και όλοι οι αρηχγοί των Σωμάτων , όπως συνέβη τον περασμένο Αύγουστο και στην Τουρκία δεν «άνοιξε μύτη».
Παράλληλα οι στρατηγοί εκτέθηκαν στα μάτια του του τουρκικού λαού με τα σχέδια όπως «Βαριοπούλα» τα οποία προέβλεπαν ακόμα και τρομοκρατικά χτυπήματα εντός της Τουρκίας, για να ανατρέψουν τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του Ερντογάν.
Πάντως η σημαντική αλλαγή της Τουρκίας, ήρθε στον οικονομικό τομέα. Με την πιστή εφαρμογή της αρχικής συμφωνία με το ΔΝΤ η Τουρκία είναι δεύτερη παγκοσμίως στην ανάπτυξη. Το ΑΕΠ της Τουρκίας το Α’ εξάμηνο του 2011 αυξήθηκε κατά 9.3%. Οι εξαγωγές αυξάνονται με 20% και η Τουρκία των 73 εκατομμυρίων κατοίκων φιλοξενεί πορίπου 25 εκατομμύρια τουρίστες όταν το 2001 την επισκέπτονταν 15 εκατομμύρια ξένοι. Η Τουρκία πιο δυνατή από ποτέ. Το 2010 η Άγκυρα αρνήθηκε να συζητήσει την παράταση της συμφωνίας με το ΔΝΤ!
Ο Ερντογάν από τους τούρκους θεωρείται ο αναγενητής της Τουρκικής Δημοκρατίας. «Αποστρατικοποίησε» τη χώρα, υπόσχεται νέο πολιτικό Σύνταγμα, αναπτύσσει την οικονομία και φροντίζει τους φτωχούς να έχουν δωρεάν περίθαλψη σε όλα τα κρατικά και ιδιωτικά νοσοκομεία της χώρας.
Αφού τα έκανε όλα αυτά τώρα κάνει το άνοιγμα του στη Μέση Ανατολή και μαγεύει τους Μουσουλμάνους της περιοχής.
Το έργο του δύσκολο καθώς η Τουρκία δεν έχει επιλύσει το Κυπριακό, το Κουρδικό και έχει έναν ισχυρό αντίπαλο όπως το Ισραήλ. Το να είσαι ισχυρός εσωτερικά δεν σημαίνει ότι θα τα καταφέρεις άνετα και έξω.
Πάντως ο Ερντογάν ,«το αστέρι της Μέσης Ανατολής» γνωρίζει από δύσκολα μονοπάτια.
