*Του Κώστα Σαρικά
Όσα διαδραματίζονται τα τελευταία 24ωρα στη θαλάσσια περιοχή νότια Καρπάθου – Κάσου φαίνεται ότι δικαιώνουν αυτούς που υποστηρίζουν πως πολύ πιο γρήγορα από τις μετεωρολογικές μεταβολές μπορούν τα «ήρεμα νερά» του Αιγαίου να μετατραπούν σε ανταριασμένο Πέλαγος. Με την Τουρκία να έχει το πλεονέκτημα της απόφασης του χρόνου, του τόπου και του τρόπου.
Παρά το γεγονός ότι η Αθήνα δεν σταματά να επαναλαμβάνει ότι δεν τρέφει ψευδαισθήσεις σχετικά με τις πάγιες διεκδικήσεις των γειτόνων, μάλλον αιφνιδιάστηκε καθώς δεν περίμενε από την Άγκυρα να στήσει τέτοιο σκηνικό έντασης με αφορμή τις «ανώδυνες» έρευνες προκειμένου να ποντιστούν καλώδια ηλεκτρικής σύνδεσης της Κρήτης με την Κύπρο.
Η αλλαγή πορείας μιας ομάδας πολεμικών πλοίων, τα οποία αποτελούσαν τον κύριο κορμό της αρμάδας των 50 Μονάδων που συμμετείχαν στις εκδηλώσεις μίσους για την 50η επέτειο εισβολής στην Κύπρο σήμανε συναγερμό στο Πολεμικό Ναυτικό.
Ο στόχος των γειτόνων ήταν ξεκάθαρος. Να προλάβουν να στείλουν μια ισχυρή δύναμη κρούσης δίπλα στο ιταλικό ερευνητικό πριν κινητοποιηθεί ο ελληνικός Στόλος. Και δεν πρόκειται μόνο για τα 5 πλοία που έφτασαν σε κοντινή απόσταση από το «Ievoli Relume» στο Καρπάθιο Πέλαγος, αλλά και άλλες Μονάδες Επιφανείας, οι οποίες βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή, καθώς τα περισσότερα από τα 50 πλοία που βρέθηκαν στην Κερύνεια παραμένουν εκτός τουρκικών ναυστάθμων.
Η Αθήνα αποφάσισε να μην ακολουθήσει τους γείτονες στον δείκτη κλιμάκωσης και επέλεξε να απαντήσει με κινητοποίηση μικρότερου αριθμού Μονάδων γνωρίζοντας ότι κάθε κίνηση σπασμωδικής αντίδρασης μπορεί να φέρει το αντίθετο από το επιθυμητό αποτέλεσμα, το οποίο φαίνεται ότι είναι η επιστροφή στα «ήρεμα νερά».
Με το ερώτημα που ευλόγως τίθεται να είναι εάν αυτό δίνει πόντους στην τουρκική πλευρά ως ένδειξη υποχωρητικότητας, την ώρα που οι γείτονες είναι ξεκάθαρο ότι έχουν ως πρόθεση τη δημιουργία τετελεσμένων. Τη νομιμοποίηση δηλαδή του παράνομου τουρκολιβυκού Μνημονίου και της προκλητικής θέσης ότι τα νησιά δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Πόσο μάλλον όταν η επίμαχη περιοχή εμπίπτει στο Σύμφωνο Ελλάδας – Αιγύπτου για καθορισμό ορίων υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ. Με την Αθήνα πάντως να επιδιώκει αποσυμπίεση της έντασης χωρίς διάθεση υποχώρησης από τις πάγιες θέσεις για τα Κυριαρχικά Δικαιώματα της χώρας.
Στο επιχειρησιακό σκέλος, όσα διαδραματίζονται στο Καρπάθιο Πέλαγος δικαιώνουν επίσης αυτούς που υποστηρίζουν ότι ακρογωνιαίος λίθος για την άμυνα της χώρας και κυρίως για την υπεράσπιση των Κυριαρχικών της Δικαιωμάτων είναι πρωτίστως το Πολεμικό Ναυτικό. Με τις Μονάδες του να είναι αυτές που θα προχωρήσουν σε επίδειξη σημαίας αλλά και σε προβολή ισχύος με σταθερή παρουσία στις περιοχές ελληνικών συμφερόντων, εκεί όπου η Πολεμική Αεροπορία μπορεί μόνο να περάσει και ο Στρατός Ξηράς δεν δύναται καν να προσεγγίσει, ισχυροποιώντας το επιχείρημα ότι μόνο πολυάριθμος και ισχυρός Στόλος αποτελούμενος από καινούργιες Μονάδες εξοπλισμένες με σύγχρονα μέσα και όπλα μπορούν να στήσουν «ασπίδα» προστασίας είτε σε κάθε ερευνητικό, είτε σε κάθε πλωτό γεωτρύπανο που θα αναλάβει την εξόρυξη υδρογονανθράκων και φυσικά γύρω από τα αμφισβητούμενα νησιά του Αρχιπελάγους. Την ώρα μάλιστα που η Αθήνα «τρέχει» τη διαδικασία εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών ενέργειας γύρω από την Κρήτη.
Η τεράστια καθυστέρηση στον εκσυγχρονισμό των φρεγατών ΜΕΚΟ και ενώ έχει «παγώσει» το πρόγραμμα καινούργιων κορβετών, δεν αποτελούν ενθαρρυντικά σημάδια, με το Πολεμικό Ναυτικό να ελπίζει μόνο στην παραγγελία και 4ης φρεγάτας Belharra. Oι πρώτες τρεις γαλλικές φρεγάτες ακόμα και όταν παραληφθούν τα επόμενα χρόνια δεν θα είναι άμεσα επιχειρησιακές αλλά και όταν αυτό συμβεί – αν και θα υπερέχουν τεχνολογικά – δεν αρκούν σύμφωνα με τα επιχειρησιακά σχέδια του Στόλου για να καλύψουν Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο. Την ώρα μάλιστα που τα τουρκικά ναυπηγεία «χτίζουν» ακατάπαυστα καινούργιες Μονάδες.
