Σ΄ άλλες εποχές αυτός ο τίτλος «Στρατιωτικοί στο Σύνταγμα», θα ενεργοποιούσε πολύ αρνητικές σκέψεις και αντανακλαστικά. Όμως αυτά ξεπεράστηκαν και μόνο οι πολιτικοί κάθε φορά που θέλουν να βάλουν στη γωνία τους ένστολους αναμασούν τη καραμέλα του «προπατορικού αμαρτήματος» της Χούντας. Μια καραμέλα που από καιρό έχει λιώσει. Γι΄ αυτό και όσα αναφέρει ο ΣΥΣΜΕΔ στην ανακοίνωσή του ξενίζουν μόνο όσους δεν έχουν καταλάβει ότι πολλά έχουν αλλάξει στην Ελλάδα και κάποια όχι προς το χειρότερο ,όπως θέλει ο κανόνας.
Ανάμεσα στους χιλιάδες «αγανακτισμένους πολίτες» βρέθηκαν λοιπόν και οι στρατιωτικοί.
Σύμφωνα με τον ΣΥΣΜΕΔ:
«Εκατοντάδες Έλληνες «εν ενεργεία» στρατιωτικοί, όλων των βαθμών, Κλάδων, Όπλων και προελεύσεως, ανταποκρινόμενοι στην αυθόρμητη κλήση για προσκλητήριο, βρέθηκαν τις προηγούμενες ημέρες στους προκαθορισμένους χώρους, συμμετέχοντας στις εκδηλώσεις που διοργανώθηκαν από ανώνυμους αγανακτισμένους πολίτες.
Με περίσσια αισθήματα αγανάκτησης και αδικίας, ένοιωσαν πρωτόγνωρα συναισθήματα όταν πλάι – πλάι και χέρι – χέρι με χιλιάδες Έλληνες πολίτες δήλωσαν «παρών» σε μια άνιση μάχη που διεξάγεται στη Χώρα μας το τελευταίο διάστημα, χωρίς να γνωρίζουν, καν, ποιες είναι οι πραγματικές εχθρικές και ποιες οι πραγματικές φίλιες δυνάμεις.
Αναπόσπαστο κομμάτι του Ελληνικού λαού οι Έλληνες στρατιωτικοί, με τα ίδια βιώματα όπως χιλιάδες συμπολίτες τους, με τις ίδιες ανησυχίες και τα ίδια ερωτήματα, ενώθηκαν μαζί τους σε ένα ανθρώπινο αυθόρμητο ποτάμι που αρχίζει να «φουσκώνει».
Στις συζητήσεις που έλαβαν χώρα στις εκδηλώσεις οι Έλληνες στρατιωτικοί είχαν την ευκαιρία να ανταλλάξουν απόψεις, σκέψεις, ιδέες και προτάσεις με τους συμπολίτες τους. Να τους δώσουν να καταλάβουν ότι τίποτα το διαφορετικό δεν είναι από αυτούς. Υφίστανται ακριβώς την ίδια (αν όχι μεγαλύτερη) επίθεση και βρίσκονται στο ίδιο πλευρό της μάχης.
Αισθάνθηκαν οικείοι με την αγάπη που εισέπραξαν και εξέφρασαν την ευγνωμοσύνη τους σε όλους τους συμπολίτες τους που άνοιξαν την καρδιά τους.
Δήλωσαν με κάθε δύναμη της ψυχής τους, με όλη την ένταση, τον πρέποντα τόνο και το ύφος της φωνής που αρμόζει στις περιστάσεις, ότι έχουν μνήμη, δεν ξεχνούν, κρίνουν και αποφασίζουν όπως χιλιάδες ανώνυμοι Έλληνες συμπολίτες τους».