Ο Ισραηλινός πρόεδρος Σιμόν Πέρες επισκέπτεται από σήμερα τη χώρα μας και είναι αυτονόητο ότι η επίσκεψη έχει μεγάλη σημασία αυτή τη περίοδο.
Τιε τελευταίες ημέρες υπάρχει σε εξέλιξη μια προσπάθεια για “αποκατάσταση” των τεταμένων σχέσεων του Ισραήλ με τη Τουρκία και πρωταγωνιστικό ρόλο σ΄ αυτή φαίνεται ότι παίζει και η Βρετανία. Και όταν το Λονδίνο μπλέκεται η ιστορία έχει δείξει ότι ποτέ δεν είναι προς το συμφέρον μας.
Ωστόσο ακόμη κι αν αυτή η προσπάθεια έχει αποτέλεσμα -και είναι πιθανό με την ένταση που επικρατεί στη Μ.Ανατολή- δεν σημαίνει ότι ο “ελληνοϊσραηλινός” αμυντικός και διπλωματικός άξονας παύει να έχει ισχύ και σημασία.
Θα πρέπει να σταματήσουμε να ζούμε με αυταπάτες και να θεωρούμε ότι “συμμαχία” και “συνεργασία” σημαίνει ότι κάποιος θα έρθει πάντα να μας σώσει όταν τα πράγματα γίνουν επικίνδυνα για τα συμφέροντά μας. Γιατί κακά τα ψέμματα πολλοί στην Ελλάδα αντιμετώπισαν τη συνεργασία με το Ισραήλ κάπως έτσι. Ότι θα είναι ο “προστάτης” πίσω από τον οποίο θα σπεύσουμε να “κρυφτούμε” στα δύσκολα. Τα δύσκολα πρέπει να είμαστε πάντα έτοιμοι να τα αντιμετωπίσουμε μόνοι μας.
Κανείς δεν θα έρθει προς βοήθειά μας αν δεν έχει κάτι να κερδίσει. Το Ισραήλ πάντως έχει κερδίσει πολλά από την συνεργασία μας και προσδοκά ακόμη περισσότερα. Κι αυτό δεν πρέπει να το υποτιμούμε.
Το Ισραήλ,ειδικά μετά από τον “ψυχρό πόλεμο” που ξεκίνησε με τη Τουρκία, αναζητούσε εναγωνίως “ζωτικό χώρο” για να μπορέσουν οι ΕΔ του να ασκηθούν σ΄ όλα τα πιθανά και απίθανα στρατιωτικά σενάρια που ενδέχεται να προκύψουν σε μια στρατιωτική αναμέτρηση με το Ιράν. Του δόθηκε απλόχερα,προκαλώντας μεγάλες αντιδράσεις από τη Τουρκία που διαμαρτυρήθηκε ακόμη και με διάβημα στην Αθήνα ,για τις βολές που έκαναν πρόσφατα πλοία του ισραηλινού ναυτικού στο Αιγαίο.
Οι Ισραηλινοί επιδιώκουν να μπουν στα ελληνικά εξοπλιστικά προγράμματα και η συμφωνία για την πώληση όπλων για τα ελληνικά F 16 θεωρείται “κλεισμένη”. Και έχουν κι άλλες βλέψεις,οι οποίες πιθανόν να εξυπηρετούν πραγματικές ανάγκες μας. Πάντως εκείνοι είναι που θα κερδίσουν χρήμα, αν προκύψουν συμφωνίες.
Εμείς τι κερδίζουμε; Ασφαλώς από μόνη της η βελτίωση των σχέσεων μας με μια χώρα όπως το Ισραήλ που για χρόνια το “είχαμε απέναντι”, αποτελεί θετική εξέλιξη. Όμως μπορούμε και πρέπει να κερδίσουμε περισσότερα, αρκεί να αποφασίσουμε τι ακριβώς θέλουμε και τι ζητάμε απ΄ αυτή τη συνεργασία. Να πάψουμε να τη βλέπουμε ως “μέτωπο” εναντίον της Τουρκίας, αλλά ως συμμαχία με την ισχρότερη στρατιωτικά χώρα της περιοχής από την οποία μπορούμε και πρέπει να επωφεληθούμε.
Σ΄ αυτές τις περιπτώσεις για να περιμένεις κέρδος ,πρέπει πρώτα απ΄ όλα να είσαι “χρήσιμος”. Κι εμείς είμαστε για το Ισραήλ, χρήσιμοι. Θα τολμούσαμε να πούμε και πολύτιμοι αν “παίξουμε” σωστά και διεκδικήσουμε όσα δικαιούται ένας σύμμαχος.
Αυτό το τελευταίο δεν είναι άσχετο με τις δραματικές περικοπές που επιχειρεί η τρόϊκα να επιβάλει στις ελληνικές ΕΔ. Δεν μπορεί οι Αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων να σκέφτονται τα καύσιμα που θα κάψουν τα αεροσκάφη και τα πλοία μας για να ακολουθήσουν τις τους ισραηλινούς και τους αμερικανούς στις ασκήσεις που συνεχώς πλέον μας καλούν στην νοτιοανατολική Μεσόγειο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ο Ισραηλινός Πρόεδρος και η «ελληνική » ιστορία του που τον έμαθε να τραγουδά ελληνικά
Ισραήλ-Συρία. Το καζάνι που βράζει!
