O επίμονος Βαγγέλης γίνεται πρόεδρος

Οι εχθροί του λένε ότι “ο Βαγγέλης δεν έχει καμία σχέση με το ΠΑΣΟΚ.Βρέθηκε σ΄ αυτό περισσότερο για τις νομικές του γνώσεις τη περίοδο που προσπαθούσαν να καθήσουν στο σκαμνί του Ειδικού Δικαστηρίου τον Ανδρέα Παπανδρέου…κι έμεινε”.Ο Βαγγέλης Βενιζέλος όμως αποδείχτηκε επίμονος και κόντρα σ΄ όσα του καταλογίζουν ετοιμάζεται για πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.

Είπε χθες στην ομιλία του ότι πρέπει το ΠΑΣΟΚ να ξαναγράψει ένα νέο εθνικό συμβόλαιο.Προς το παρόν έχει υπογράψει μόνο το PSI που δεν νομίζουμε ότι αφήνει περιθώριο για άλλες υπογραφές και συμβόλαια…

«Να μετατρέψουμε ξανά το ΠΑΣΟΚ σε ένα γνήσια λαϊκό και πατριωτικό κίνημα»,είπε ακόμη ο Βενιζέλος. Για να αντισταθεί σε ποιον; Σ΄ όσους τολμούν να λένε ότι ο μονόδρομος του ΔΝΤ και του PSI οδηγεί κατ΄ ευθείαν στην άβυσσο;

«Πικράναμε το λαό, αλλά δεν χάσαμε την ψυχή μας»,η τρίτη ατάκα Βενιζέλου. Ο λαός,ο κάθε πολίτης πικραίνεται πια κάθε μέρα. Και θα πίνει δηλητήριο για πολλά ακόμη χρόνια.Κι ακόμη δεν έχει ζήσει τις επιπτώσεις των τελευταίων μέτρων και δεν ξέρει τι ακριβώς τον περιμένει τον ερχόμενο Ιούνιο και πάει λέγοντας…Όσο για τη ψυχή του ΠΑΣΟΚ; Ο Βενιζέλος όταν γίνει πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα διαπιστώσει ότι είναι πιο εύκολο να …περπατήσει στο νερό όπως ο Ιησούς,παρά να δώσει ψυχή στο κόμμα που ξεκίνησε ως κίνημα με συνθήματα όπως “ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο”,πέρασε στο “life style” με πολύ από χρηματιστήριο την εποχή Σημίτη και κατέληξε κόμμα που θεωρεί σχεδόν αυτονόητη την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας για να πάρουμε …τη δόση μας.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, είναι βέβαιο ότι θα απόλαυσε το θερμότατο χειροκρότημα του ακροατηρίου του χθες βράδυ. Δεν πρέπει να ξεχνά ότι ήταν ακροατήριο κομματικό. Στην κοινωνία κανείς πια δεν χειροκροτεί κανένα.Πολύ περισσότερο όσους πρωταγωνίστησαν στις εξελίξεις των τελευταίων οκτώ ετών,τουλάχιστον.

Μπορεί να γυρίσει το παιχνίδι ο Βενιζέλος.Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο ίδιος το πιστεύει απόλυτα. Απ΄ όσο τον γνωρίσαμε στο ΥΕΘΑ ,είμαστε βέβαιοι γι΄αυτό. Και όταν πιστεύει κάτι αυτό γίνεται για τον ίδιο η πραγματικότητα.

Σίγουρα πάντως η πραγματικότητα που καλείται να διαχειριστεί είναι πολύ σκληρή. Και με δική του ευθύνη.