Ο ΥΦΕΘΑ κ. Ιωάννης Κεφαλογιάννης εκπροσώπησε την Κυβέρνηση στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε χτες στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων στον Πειραιά, για τον εορτασμό της επετείου του Κινήματος του Ναυτικού της 23ης Μαΐου 1973, παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κατερίνας Σακελλαροπούλου.
Στην εκδήλωση συμμετείχαν ως εκπρόσωπος του Προέδρου της Βουλής η Βουλευτής Νοτίου Τομέα Αθηνών Β3 κ. Διονύσιος Χατζηδάκης, ο υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Κώστας Κατσαφάδος, η υφυπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού κ. Δόμνα Μηχαηλίδου, η Υφυπουργός Μετανάστευσης κ. Σοφία Βούλτεψη, η πρόεδρος της «Πλεύσης Ελευθερίας» κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου, μέλη του Κοινοβουλίου και εκπρόσωποι των κομμάτων, στελέχη της Περιφερειακής και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος, ο Αρχηγός ΓΕΝ Αντιναύαρχος Ιωάννης Δρυμούσης ΠΝ και εκπρόσωποι των αρχηγών ΓΕΑ και ΓΕΣ.
Παρόντες ήταν επίσης πρώην Υπουργοί, απόστρατοι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί, μέλη της οικογένειας του Ναυάρχου Νίκου Παππά, μέλη του πληρώματος του αντιτορπιλικού «Βέλος» και συγγενείς αξιωματικών που συμμετείχαν στο Κίνημα του Ναυτικού.
Στην ομιλία του, ο ΥΦΕΘΑ Κεφαλογιάννης επεσήμανε τα εξής:
«Εξοχοτάτη κυρία Πρόεδρε της Δημοκρατίας
Κύριε Αρχηγέ του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας
Κύριε Αρχηγέ του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού
Κύριοι Αρχηγοί και εκπρόσωποι Αρχηγών των ΕΔ και των Σωμάτων Ασφαλείας
Αξιότιμη οικογένεια του αείμνηστου Ναυάρχου Νικόλαου Παππά
Αξιότιμα μέλη του πληρώματος του Αντιτορπιλικού Βέλος
Αξιότιμες Κυρίες και Αξιότιμοι Κύριοι
Η συμπλήρωση 50 ετών από το Κίνημα του Ναυτικού επαναφέρει με συγκίνηση στη συλλογική μας μνήμη τη σημαντική προσφορά του Όπλου αυτού στην αποκατάσταση της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας. Αισθάνομαι όμως ότι αποτελεί ταυτόχρονα και μια καλή ευκαιρία για να αποκατασταθεί οριστικά μια μεγάλη αδικία προς τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας μας.
Στο φαντασιακό αρκετών συμπολιτών μας οι Ένοπλες Δυνάμεις, συλλογικά ως θεσμός, ευθύνονται για την επιβολή της στυγνής δικτατορίας την περίοδο 1967-1974. Πρόκειται βέβαια για ένα «ανόσιον ψεύδος» – για να χρησιμοποιήσω τα λόγια των ίδιων των κινηματιών. Είναι ψεύδος γιατί η δικτατορία δεν επιβλήθηκε από το σύνολο ούτε καν του Στρατού Ξηράς.
Επιβλήθηκε από μια μικρή ομάδα επίορκων αξιωματικών, που με τις πράξεις τους επιχείρησαν να σπιλώσουν την τιμή συνολικά των Ενόπλων Δυνάμεων, αποδυναμώνοντας επιχειρησιακά και κοινωνικά τον ίδιο τον θεσμό. Η μεγάλη αυτή ανακρίβεια αποδεικνύεται από δύο αδιάψευστα ιστορικά γεγονότα.
Το πρώτο είναι, ο τεράστιος αριθμός Αξιωματικών και Υπαξιωματικών που υπέστησαν διώξεις – ακόμη και βασανιστήρια – διότι αρνήθηκαν να συνεργαστούν με το καθεστώς των επίορκων Αξιωματικών.
Το δεύτερο είναι, ότι η δικτατορία δεν απέκτησε ποτέ ερείσματα στους άλλους δύο κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων και ιδίως στο Πολεμικό Ναυτικό.
Αντίθετα, η φιλελεύθερη ιδεολογία των στελεχών του, η αξεπέραστη προσήλωσή τους στην νομιμότητα, εγγυόταν αργά ή γρήγορα, τη νομοτελειακή αντίδρασή του Όπλου στο δικτατορικό καθεστώς. Από αυτή την άποψη, το Κίνημα του Ναυτικού δεν ήταν η εξαίρεση αλλά το κορυφαίο γεγονός της δημοκρατικής παράδοσης του Κλάδου.
Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε, όμως, ότι η κίνηση αυτή των εξεγερμένων αξιωματικών έγινε συνάμα και η συνισταμένη μιας διογκούμενης κοινωνικής δυσφορίας, που απελευθέρωσε την υποβόσκουσα οργή και αγανάκτηση των πολιτών και των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, έναντι του καθεστώτος. Γι’ αυτό και αποτέλεσε τη θρυαλλίδα για την καθολική ηθική απονομιμοποίηση των πρωταιτίων της Χούντας και των υμνητών της.
Αναστοχαζόμενοι τα γεγονότα εκείνης της περιόδου σήμερα – σε εντελώς διαφορετικές κοινωνικοπολιτικές συνθήκες – δεν μπορούμε παρά να αισθανθούμε δέος για εκείνους που διακινδύνευσαν τη ζωή τους, τη σωματική τους ακεραιότητα, την οικογενειακή τους γαλήνη και τη σταδιοδρομία τους. Η απόλυτη βεβαιότητα που μας διακρίνει όλους ότι η δημοκρατία μας έχει στέρεες βάσεις, δεν υπήρχε τότε.
Όπως δεν υπήρχε βεβαιότητα για τη θέση της Ελλάδας στον ελεύθερο κόσμο και τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της – στόχοι και οι δύο διακηρυγμένοι και αποτυπωμένοι στο διάγγελμά των εξεγερμένων Πενήντα χρόνια μετά, οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας δεν αφορούν στη σταθερότητα του δημοκρατικού πολιτεύματος, αλλά προέρχονται από το ευρύτερο γεωπολιτικό της περιβάλλον.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις μας είναι αποκλειστικά αφοσιωμένες στην εγγεγραμμένη στο γονιδιακό τους αποτύπωμα αποστολή, που δεν είναι άλλη από την αποτροπή των εξωτερικών απειλών που στοχεύουν στην εδαφική μας ακεραιότητα και την εθνική μας κυριαρχία.
Την ίδια στιγμή όμως στέκονται καθημερινά στο πλευρό των πολιτών, ενισχύοντας τους δεσμούς με την ελληνική κοινωνία, μέσα από ένα πολυδιάστατο κοινωνικό έργο: Από τη συμμετοχή στην αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών, την ιατρική περίθαλψη κατοίκων ακριτικών περιοχών έως και την κατασκευή μικρών αλλά απαραίτητων υποδομών που διευκολύνουν την καθημερινότητα των συμπολιτών μας.
Χρέος της πολιτικής ηγεσίας είναι να σταθεί δίπλα στα στελέχη των Ενόπλων μας Δυνάμεων, τα οποία μέσα από αναρίθμητες δυσκολίες, εγγυώνται την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας. Σε αυτά τα στελέχη οφείλουμε πολλά και θα ήθελα να τα διαβεβαιώσω ότι θα είμαστε δίπλα τους για να ακούμε τα προβλήματά τους, προσπαθώντας να δίνουμε τις κατάλληλες λύσεις.
Τιμή και δόξα λοιπόν στα στελέχη του Πολεμικού μας Ναυτικού, αλλά και των άλλων δύο Κλάδων των Ενόπλων μας Δυνάμεων, που διώχθηκαν, βασανίστηκαν και έδωσαν ακόμα και τη ζωή τους για την ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος Τιμή και δόξα στους ανθρώπους που με τον ηρωισμό τους προστάτευσαν την τιμή της χώρας, το εθνικό συμφέρον, την κοινοβουλευτική δημοκρατία και τα δικαιώματα του πολίτη. Σας ευχαριστώ».
