Δύο είναι τα σενάρια για την επιβολή της ζώνης απαγόρευσης πτήσεων που συνήθως χρησιμοποιούνται.
*Το πρώτο προβλέπει μια αμιγώς στρατιωτική επιβολή της μίας αντιμαχόμενης πλευράς προς την άλλη,η οποία εκφράζεται με την απειλή χρήσης στρατιωτικής βίας σε περίπτωση που επιχειρηθεί οποιαδήποτε κίνηση εντός της αποκλεισμένης ζώνης.
*Η δεύτερη ,είναι ότι ο διεθνής παράγοντας διαθέτοντας συντριπτική αεροπορική υπεροχή επιβάλει τις ζώνες απαγόρευσης πτήσεων για να αποτραπούν οι συγκρούσεις.
Στη δεκαετία του 1990 σε δύο περιπτώσεις σε Βοσνία και Ιράκ χρησιμοποιήθηκε το δεύτερο σενάριο. Στη Λιβύη θα επιχειρηθεί μέσω της no fly zone, να «αγοραστεί» χρόνος για να βρεθεί μία λύση και να αποφευχθεί η γενικευμένη χρήση στρατιωτικής βίας που μπορεί να περιπλέξει κι άλλο τη κατάσταση.
Η επιβολή Ζωνών Απαγόρευσης Πτήσεων είναι σύμφωνη με το Άρθρο 42 του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και συγκεκριμένα όταν τα επιβαλλόμενα μέτρα θεωρούνται ή έχουν αποδειχτεί ανεπαρκή και μπορεί να αναληφθεί στρατιωτική δράση για τη διατήρηση ή την αποκατάσταση της διεθνούς ασφάλειας και ειρήνης.
Αυτή η δράση θα μπορούσε να περιλαμβάνει στρατιωτικά μέσα, αποκλεισμό και άλλες επιχειρήσεις αεροπορικών, θαλάσσιων ή χερσαίων δυνάμεων των Μελών των Ηνωμένων Εθνών. Ωστόσο υπάρχουν ασάφειες όσον αφορά την εφαρμογή στη πράξη των όρων και κανόνων εμπλοκής που επιτρέπει την απαγόρευση πτήσεων πάνω από συγκεκριμένες περιοχές.
Που έχει χρησιμοποιηθεί-Τι αποτελέσματα είχε
1993 -ΕπιχείρησηDeny Flight-ΒΟΣΝΙΑ
Ψήφισμα 816 του Συμβουλίου Ασφαλείας. Αποκλεισμός εναέριου χώρου Βοσνίας-Ερζεγοβίνης,για όλα τα αεροσκάφη, πολιτικά και στρατιωτικά. Στις 28 Φεβρουαρίου 1994 αμερικανικά μαχητικά είχαν καταρρίψει έξι σερβικά αεροσκάφη.
Αποτελέσματα; Αμφιλεγόμενα.
Οι ΗΠΑ υποστηρίζουν ότι ο εναέριος αποκλεισμός είχε αποτελέσματα,πολλοί σύμμαχοί τους υποστηρίζουν μάλλον το αντίθετο,εκτιμώντας ότι δεν εμπόδισε τη σφαγή στο έδαφος να συνεχιστεί κάποιες περιπτώσεις να επιδεινωθεί,όπως στη Σρεμπρένιτσα το 1995.
*1991-Επιχειρήσεις Northern Watch -Southern Watch .Ιράκ.,βόρειο και νότιο τμήμα.
Δεν υπήρχε νομιμοποίηση από τον ΟΗΕ .Οι ΗΠΑ, η Μ. Βρετανία και η Γαλλία επικαλέσθηκαν τότε την Απόφαση 678 του Σ.Α. με την οποία κάθε κράτος-μέλος μπορεί να χρησιμοποιήσει “κάθε μέσο” για να διασφαλιστεί η συμμόρφωση του Ιράκ με τις διεθνείς του υποχρεώσεις.
Την επιτήρηση του εναέριου χώρου είχαν αναλάβει αεροσκάφη AWACS που βρισκόταν σε επικοινωνία με συμμαχικά μαχητικά αεροσκάφη τα οποία εκτελούσαν πτήσεις σε τακτική βάση.
Η επιχείρηση ήταν σχετικά αποτελεσματική καθώς καταγράφηκαν ελάχιστες παραβιάσεις μετά το Πόλεμο του Κόλπου μέχρι την αμερικανική εισβολή το 2003 όταν και τερματίστηκε επίσημα.
“Μελανό σημείο” των επιχειρήσεων στο Ιράκ, η κατά λάθος κατάρριψη το 1994 δύο αμερικανικών ελικοπτέρων Blackhawk από αμερικανικά μαχητικά F-15, θεωρώντας ότι πρόκειται για ιρακινά αεροσκάφη.