Στις 7 Ιανουαρίου του 2020, το Ιράν εκτόξευσε και έπληξε με βαλλιστικούς πυραύλους αμερικανικές βάσεις που βρίσκονται στο Ιράκ. Οι συγκεκριμένοι πύραυλοι ανήκαν στη σειρά «Qiam» που βασίζονται στο σύστημα Scud C που κατασκευάστηκε από τη Βόρεια Κορέα και το εκμεταλλεύεται το Ιράν.
Αυτό είναι μόνο το πιο πρόσφατο παράδειγμα μίας σχέσης εξάρτησης ανάμεσα στο Ιράν και τη Βόρεια Κορέα, που κανείς συναντά ήδη από τη δεκαετία του 1980, και δημιουργεί έντονες ανησυχίες στις ΗΠΑ.
Η Βόρεια Κορέα έκλεισε το μάτι στο Ιράν όταν η Ουάσινγκτον αποχώρησε μονομερώς από τη συμφωνία για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα που υπογράφηκε έπειτα από μακρές και δύσκολες διαπραγματεύσεις τον Ιούλιο του 2015 μεταξύ του Τεχεράνης και των μεγάλων δυνάμεων (ΗΠΑ, Ρωσία, Βρετανία, Γαλλία, Κίνα και Γερμανία) επαναφέροντας τις κυρώσεις εναντίον της Ισλαμικής Δημοκρατίας.
Τα δύο κράτη άλλωστε δεν κρύβουν τις σχέσεις τους. Βορειοκορεατική αντιπροσωπεία παρέστη στην ορκωμοσία του προέδρου Χασάν Ροχανί τον Αύγουστο του 2017 μετά την επανεκλογή του.
Ομάδα εμπειρογνωμόνων των Ηνωμένων Εθνών είχε εκφράσει κατά το παρελθόν ανησυχία για μια συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών, σύμφωνα με τον εξειδικευμένο ιστότοπο για τη Βόρεια Κορέα, NK News. Σε έκθεση του ο ιστότοπος τόνιζε την παρουσία Βορειοκορεατών εμπόρων όπλων στην Τεχεράνη και τις ομοιότητες στους πυραύλους των δύο χωρών.
«Ο εχθρός του εχθρού μου φίλος», λένε, αλλά τι συμβαίνει όταν ο φίλος του εχθρού σου είναι μία πυρηνική δύναμη με έναν δυνάστη στην εξουσία; Η Βόρεια Κορέα είτε ανέπτυξε είτε βοήθησε στην ανάπτυξη της πλειονότητας των ιρανικών βαλλιστικών πυραύλων. Scud, No Dong 1, Musudan, Safir, είναι μερικά από τα συστήματα που χρησιμοποιεί το Ιράν και έχουν την υπογραφή της Βορείου Κορέας, με τις ΗΠΑ να μην μπορούν να κάνουν τα στραβά μάτια.
Το Ιράν άλλωστε δεν είναι ένα τυχαίο κράτος της Μέσης Ανατολής.
Κρίσιμος ρόλος στη Μέση Ανατολή
Το Ιράν είναι σημαντικός γεωπολιτικός παίχτης στη Μέση Ανατολή. Έχει ανεπτυγμένη βιομηχανία, μία μορφωμένη νεολαία (το 70% του πληθυσμού) και φυσικά άφθονο πετρέλαιο. Ασκεί επιρροή στους σιιτικούς πληθυσμούς του Ιράκ και του Λιβάνου, χώρες με βαρύνουσα σημασία για τη σταθερότητα της περιοχής. Μονάδες των Φρουρών της Επανάστασης πολεμούν με αποτελεσματικότητα τους τζιχαντιστές στη Συρία. Η Τεχεράνη μπορεί να συμβάλει και στην σταθερότητα του Αφγανιστάν, μέσω της επιρροής που ασκεί στη σιιτική μειονότητα των Χαζάρων που αποτελούν το 10% του πληθυσμού.
Το Ιράν έβγαλε σε αρκετές περιπτώσεις τις ΗΠΑ από την δύσκολη θέση. Συνέβαλε τον Αύγουστο του 2014 στην αναίμακτη ανατροπή του σιίτη πρωθυπουργού Μαλίκι στο Ιράκ. Κατά τον Ομπάμα ήταν ο βασικός υπεύθυνος για τη διαφθορά και τη σεχταριστική βία που επικρατούσε στη χώρα, χρόνια μετά την πτώση του Σαντάμ Χουσεΐν. Υπό αυτές οι συνθήκες το Ισλαμικό Κράτος έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές στην σουνιτική μειονότητα της χώρας, ακόμα και σε παλιούς οπαδούς του εθνικιστικού κόμματος Μπάαθ, του πρώην (σουνίτη) δικτάτορα.
Αξίζει να σημειωθεί πως η εισβολή του ΝΑΤΟ στη Λιβύη πραγματοποιήθηκε με την ανοχή της Τεχεράνης. Οι μουλάδες αρνήθηκαν να υπερασπιστούν τον παλιό τους σύμμαχο, τον συνταγματάρχη Καντάφι. Αντιθέτως, υποστήριξαν εμπράκτως τον πρόεδρο Μπασάρ Αλ Άσαντ, όταν ξέσπασε ο πόλεμος στη Συρία.
Το ίδιο λάθος από τις ΗΠΑ
Οι ΗΠΑ έχουν κλείσει τις πόρτες της Δύσης στο Ιράν και αυτό το αφήνει ελεύθερο σε νέες, επικίνδυνες συμμαχίες. Θα επαναληφθεί το ίδιο λάθος που είχε κάνει ο πρώην πρόεδρος Μπους, όταν μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στους Δίδυμους Πύργους ενέταξε το Ιράν στον περιβόητο «Άξονα του Κακού».
Δύο μόλις χρόνια πριν την 11η Σεπτεμβρίου σύσσωμος ο διεθνής Τύπος μιλούσε για την «άνοιξη της Τεχεράνης», για τη μεγάλη νίκη των μεταρρυθμιστικών δυνάμεων στις προεδρικές εκλογές του Ιράν. Οι απειλές του προέδρου Μπους συνέβαλαν στην επικράτηση του σκληροπυρηνικού Μαχμούτ Αχμαντινετζάντ στις εκλογές του 2005. Γνωστός για την εμπρηστική του ρητορική κατά των ΗΠΑ και του Ισραήλ, δρομολόγησε το πυρηνικό πρόγραμμα, προκειμένου να δημιουργήσει συνθήκες αποτροπής. Όπως υποστήριζε «δεν θα υποχωρήσουμε στις ατομικές μας φιλοδοξίες, ούτε χιλιοστό». Στην ουσία η πολιτική των ΗΠΑ είναι αυτή που θρέφει το κακό.
Οι πύλες της κολάσεως
Ο Ντόναλντ Τραμπ κατακρεούργησε την κληρονομία του Μπάρακ Ομπάμα, από το Obamacare, το άνοιγμα στην Κούβα, μέχρι την συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Η κοινή λογική λέει πως και τη δεύτερη τετραέτια, κατά την οποία ευελπιστεί να είναι πλανητάρχης, οι σχέσεις των ΗΠΑ με το Ιράν δεν θα βελτιωθούν αλλά το αντίθετο.
Εμμένοντας σε μία ανέξοδη πολιτική κυρώσεων, θα οδηγήσει στην άνοδο στην εξουσία των σκληροπυρηνικών του καθεστώτος στην Ισλαμική Δημοκρατία και μεσομακροπρόθεσμα στην απόκτηση πυρηνικών όπλων και εκεί η Βόρεια Κορέα, καθώς και η Ρωσία έχουν τον πρώτο λόγο.
Εάν μπει στον πειρασμό να επιτεθεί στρατιωτικά στην Τεχεράνη θα ανοίξει τις πύλες της κολάσεως στην πολύπαθη περιοχή. Όπως έλεγε ο ηγέτης της Ισλαμικής Επανάστασης Αγιοτολάχ Χομεϊνί, «οι δρόμοι θα πλημμυρίσουν αμερικάνικο αίμα».
Με πληροφορίες από: The National Interest / NYT / Bloomberg
