Η Σοβιετική Ένωση είχε μια πληθώρα οπλικών συστημάτων και δη βαρέως πυροβολικού που θα μπορούσαν να εκτοξεύσουν πυρηνικά και συμβατικά βλήματα, κάτι που το ΝΑΤΟ θα είχε μάθει με τον σκληρό τρόπο αν ο Ψυχρός Πόλεμος είχε γίνει, ζεστός.
Αλλά με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, τα μεγάλα πυροβόλα όπλα του Κόκκινου Στρατού μεταφέρθηκαν σε αποθήκες.
Ωστόσο, με τις εντάσεις να ανεβαίνουν τελευταία μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης, το βαρύ πυροβολικό “ξεσκονίζεται” και εκσυγχρονίζεται, όπως για παράδειγμα το 2S4 Tyulpan 240 χιλιοστών και το 2S7 Pion 203 χιλιοστών, σύμφωνα με το Γραφείο Εξωτερικών Στρατιωτικών Μελετών του Στρατού των ΗΠΑ (FMSO).
Μετά τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου, η Ρωσική Ομοσπονδία έθεσε τα περισσότερα από αυτά τα συστήματα πυροβολικού μεγάλου διαμετρήματος σε αποθήκες για διάφορους αλλά και ασαφείς λόγους.
Η λήξη του Ψυχρού Πολέμου έδωσε τέλος στην ανάγκη για όπλα που θα μπορούσαν να εκτοξεύσουν τακτικούς πυρηνικούς πυραύλους μεγάλης εμβέλειας, από τη στιγμή που νέοι βαλλιστικοί πύραυλοι όπως το 2S19 Msta των 52 χιλιοστών, θα μπορούσαν να εκπληρώσουν τις ίδιες αποστολές με το βαρέως πυροβολικό.
Σύμφωνα με το Γραφείο Εξωτερικών Στρατιωτικών Μελετών του Στρατού των ΗΠΑ, η Ρωσία ανανεώνει τώρα αυτά τα παλιά όπλα για το σύγχρονο πεδίο μάχης και το 2S4 αναβαθμίζεται ώστε να διασυνδέεται με τα σύγχρονα ρωσικά συστήματα πυροβολικού και ελέγχου, ώστε να περιλαμβάνει βελτιωμένα συστήματα επικοινωνίας και ελέγχου πυρών.
Τα αναβαθμισμένα όπλα θα ενσωματωθούν στην 45η Ταξιαρχία Πυροβολικού, που είναι η μοναδική ανεξάρτητη βαριά δύναμη Πυροβολικού της Ρωσίας.
Αλλά αυτό δεν απαντά στην ερώτηση. Γιατί η Ρωσία φέρνει πίσω παλιά όπλα; Ακόμα και οι αναλυτές του Στρατού των Η.Π.Α. δεν μπορούν να δικαιολογήσουν αυτή την κίνηση των Ρώσων.
Το Γραφείο Εξωτερικών Στρατιωτικών Μελετών του Στρατού των ΗΠΑ λέει πως παρόλο που υπήρξαν πολλές συζητήσεις σχετικά με τις δυνατότητες των πυροβόλων μεγάλων διαμετρήματος, δεν έχει αναφερθεί κάποιος συγκεκριμένος λόγος γιατί επιστρέφουν στην υπηρεσία.
Στη συνέχεια αναφέρει πως με δεδομένο ότι δεν υπάρχει ανάγκη για ένα σύστημα πυροβολικού για πυρηνικές επιθέσεις και αφού την ίδια στιγμή υπάρχουν προσπάθειες για τον εξοπλισμό των συστημάτων με πυρομαχικά που θα καθοδηγούνται από λέιζερ, τότε η πιο πιθανή εξήγηση για όλα αυτά είναι το ότι τα συστήματα αυτά σχεδιάζονται για να εξολοθρεύσουν αστικές περιοχές και οχυρώσεις, κάτι που που είναι δύσκολα για τα υφιστάμενα ρωσικά πυροβόλα των 122 και 152 χιλιοστών.
Με άλλα λόγια, ακόμη και στην εποχή των έξυπνων βομβών, τα μεγάλα αλλά αδέξια όπλα έχουν τη χρησιμότητά τους. Ιστορικά, οι στρατοί χωρίς βαρύ πυροβολικό θα μπορούσαν να βρεθούν αβοήθητοι όταν αντιμετωπίζουν οχυρώσεις.
Οι Γερμανοί βασίστηκαν σε πυροβολικό πολιορκίας για να καταστρέψουν γρήγορα τα βελγικά φρούρια το 1914 και πάλι με όπλα όπως το 600 χιλιοστών «Karl» για να καταλάβουν το σοβιετικό φρούριο της Σεβαστούπολης το 1942.
Οι ΗΠΑ είδαν τα πυροβόλα των 203 και 240 χιλιοστών να είναι πολύ χρήσιμα για την καταστροφή των γερμανικών οχυρώσεων στην Ευρώπη το 1944-1945.
Το Γραφείο Εξωτερικών Στρατιωτικών Μελετών του Στρατού των ΗΠΑ προτείνει επίσης έναν άλλο λόγο για την αναγέννηση των μεγάλων ρωσικών όπλων και είναι αυτός που θα πρέπει επίσης να δώσει στους Αμερικανούς σχεδιαστές τροφή για σκέψη.
Τα όπλα υψηλής τεχνολογίας όπως οι βαλλιστικοί πύραυλοι είναι ακριβά και διατίθενται σε περιορισμένες ποσότητες, που όταν οι Η.Π.Α. έφεραν τόσα πολλά αντιαρματικά βλήματα τύπου Hellfire στο Ιράκ και τη Συρία,το απόθεμα “στέρεψε”.
Θα μπορούσε αυτό να είναι το κίνητρο της Ρωσίας;
Η βιομηχανική βάση της Ρωσίας και οι οικονομικοί πόροι για την ταχεία ανανέωση των εξεζητημένων και δαπανηρών πυραύλων, σε επίπεδο που απαιτούν πόλεμοι μεγάλης κλίμακας μπορεί να αμφισβητηθεί.
Συνοπτικά, τα νέα συστήματα πυραύλων και πυροβολικού μπορεί να είναι καλύτερα, αλλά τα 2S4 και 2S7 δίνουν στους Ρώσους έναν πιο βιώσιμο και οικονομικό τρόπο για τη διεξαγωγή μπαράζ πυροβολικού, το οποίο θα μπορούσε να επικεντρωθεί σε πιο εξειδικευμένους στόχους.
Δείτε σχετικό βίντεο από το2S4 Tyulpan των 240 χιλιοστών :
