Τα μεγαλεπήβολα σχέδια του Ερντογάν για να καταστήσει την Τουρκία περιφερειακή δύναμη στη Μέση Ανατολή ήταν ο “τέντζερης” και οι θεωρίες του “στρατηγικού βάθους” του πονηρού Αχμέτ Νταβούτογλου το “καπάκι”. Ο ένας βρήκε τον άλλο αλλά το φαγητό που προέκυψε θα είναι πολύ δύσπεπτο για την Τουρκία. Τα όνειρα των δύο δεν φαίνεται να μπορούν να πραγματοποιηθούν και οι στόχοι δεν επιτυγχάνονται.
Το Al Monitor σε μία ενδιαφέρουσα ανάλυσή του για την Τουρκία επισημαίνει ότι δεν μπορεί να γίνει σε καμία περίπτωση περιφερειακή δύναμη στη Μέση Ανατολή αφού αποτελεί μέρος του γενικότερου προβλήματος στην περιοχή.
Η Άγκυρα επέλεξε να ενταχθεί στην σουνιτική συμμαχία υπό τη Σαουδική Αραβία και μετά από την επιλογή της να τα “σπάσει” με το Ισραήλ,τώρα προσπαθεί να το επαναπροσεγγίσει. Και τα δύο έχουν να κάνουν με την απεγνωσμένη προσπάθειά της να βγει από την απομόνωσή της.
Με την πρώτη επιλογή παραχώρησε τον ηγετικό ρόλο του σουνιτικού δόγματος στην Σαουδική Αραβία,αν και επί εποχής Ερντογάν είχε γίνει προσπάθεια να αναλάβει εκείνη αυτό το ρόλο.
Εδώ κι ένα χρόνο όμως,μετά από την αλλαγή ηγεσία στην Σαουδική Αραβία πολλά άλλαξαν. Ο Ερντογάν ταξίδεψε τρεις φορές στην Σαουδική Αραβία και υποστήριξε την εκστρατεία της στην Υεμένη. Σε αντάλλαγμα λένε οι πληροφορίες ότι το Ριάντ υποστήριξε με πολλά λεφτά τον Ερντογάν και το κόμμα του στην τελευταία προεκλογική περίοδο.Και δεν ήταν μόνο αυτή η οικονμική βοήθεια που έχει εισπράξει η Τουρκία.
Το Al Monitor σημειώνει ότι από τη μία η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ έχουν λεφτά και πετρέλαιο και από την άλλη η Τουρκία διαθέτει έναν υπολογίσιμο στρατό που μπορεί να χρησιμοποιηθεί μέχρι κάποιο βαθμό έναντι της απειλής του Ιράν.
Άγκυρα και Ριάντ συμπίπτουν επίσης στο θέμα της Συρίας.
Σ΄ ότι έχει να κάνει με το θέμα της επαναπροσέγγισης με τη Συρία, ο Ερντογάν έδειξε σημάδια αδυναμίας με τη δήλωσή του ότι η Τουρκία χρειάζεται το Ισραήλ. Κι όλα αυτά μετά από τους παλικαρισμούς πέντε ετών.
Όλες αυτές οι κινήσεις δείχνουν ότι η Τουρκία έχει χάσει το τραίνο που θα την πήγαινε στο σταθμό που θα έγραφε “περιφερειακή δύναμη”.
Τι έχει απομείνει στην Τουρκία; Οι ΗΠΑ λένε κάποιοι. Με τις οποίες ο Ερντογάν έχει κατορθώσει να διαταράξει τις σχέσεις για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Μόνο πρόσφατα και υπό τον πανικό που προκάλεσαν οι κατηγορίες για συνεργασία με το Ισλαμικό Κράτος το καθεστώς Ερντογάν έδωσε …εξετάσεις . Δεν της πέρασε με επιτυχία αφού η καχυποψία έναντι της Τουρκίας έχει εγκατασταθεί για τα καλά στην Ουάσινγκτον. Η οποία είναι προφανές ότι υποστηρίζει τους Κούρδους που αποτελούν καλό “εργαλείο” έναντι των τζιχαντιστών και του Ισλαμικού Κράτους. Σε αντίθεση με τον Ερντογάν που δεν πείθει.
Η επίσκεψη του Αρχηγού των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων, στρατηγού Ντάνφορντ, στην Άγκυρα,απέδειξε ότι δεν υπάρχει “μήνας μέλιτος” μεταξύ Τουρκίας-ΗΠΑ. Ο Νταβούτογλου “κλαψούρισε” για την επιτυχία των Κούρδων οι οποίοι πέρασαν τον Ευφράτη,θεωρώντας υπεύθυνες γι΄αυτό και τις ΗΠΑ που τους στηρίζουν. Ο εφιάλτης θα έχει συνέχεια καθώς έχοντας την υποστήριξη των ΗΠΑ οι συριακές κουρδικές δυνάμεις προελαύνουν στην περιοχή Αζάζ-Γιαραμπλούς, μια περιοχή που ελέγχεται από ομάδες της συριακής αντιπολίτευσης τις οποίες η Τουρκία υποστηρίζει. Και αν πάρουν κι αυτή τη περιοχή δημιουργείται μια ενοποιημένη κουρδική ζώνη κατά μήκος των τουρκικών συνόρων.
Όλα αυτά ασφαλώς θα πρέπει να “διαβαστούν” από την Αθήνα στην οποία η “τουρκοφοβία” δεν πρέπει να επικρατήσει.