Στις 12 Ιουλίου 1935 πεθαίνει στο Παρίσι ο Alfred Dreyfus, αξιωματικός πυροβολικού, τη μέρα που συμπληρωνόταν ακριβώς 29 χρόνια από την επίσημη αθώωσή του. Ο Ντρέιφους, εξορίστηκε στο νησί του Διαβόλου, με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας από τη Γαλλική δικαιοσύνη. Συγκεκριμένα, κατηγορήθηκε ότι έδινε στρατιωτικές πληροφορίες στη Γερμανία σε βάρος της χώρας του το Δεκέμβριο του 1894. Πλήθος συζητήσεων και αντιδράσεων ξέσπασαν σχετικά με την Υπόθεση του, η οποία χαρακτηρίστηκε ως μία από τις μεγαλύτερες δικαστικές πλάνες , ενώ επί σειρά ετών κυριάρχησε στους λογοτεχνικούς κύκλους ως θέμα συζήτησης σχετικά με την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Απόκομα εφημερίδας με το άρθρο του συγραφέα Emile Zola, υπερ της αθώωσης Dreyfus
Ο ‘’κάδος’’ με τα μυστικά
Η υπόθεση ξεκίνησε από έναν κάδο απορριμμάτων, και συγκεκριμένα αυτόν του στρατιωτικού ακόλουθου της Γερμανικής πρεσβείας στο Παρίσι, Maximilian Von Schwartzkoppen.
Όταν ελήξε ο Γαλλο-Πρωσικό πολέμος (1870-1871), ο Γερμανός πρέσβης στο Παρίσι Κόμης Münster είχε δώσει το λόγο του στην κυβέρνηση ότι οι ακόλουθοί του δεν θα είχαν καμία σχέση με τη δωροδοκία Γάλλων αξιωματούχων. Ωστόσο, πίσω από τις υποσχέσεις για διαφάνεια κρυβόταν ένας νέος ακόλουθος της πρεσβείας, ο συνταγματάρχης Maximilian Von Schwartzkoppen ο οποίος συνέχιζε να συνεργάζεεται κανονικά με κατασκόπους. Η Γαλλία φαίνεται να γνώριζε την τακτική του και γι’ αυτό το λόγο τον είχε υπό διακριτική παρακολούθηση. Η υπάλληλος καθαριότητας της πρεσβείας μαντάμ Bastian φαίνεται ότι βοήθησε στην στενή του παρακολούθηση, καθώς συνέλεγε όλα τα έγγραφα που εντόπιζε στα απορρίμματα του συνταγματάρχη ακόμα και όσα δεν ήταν σε καλή κατάσταση.
Απόκομα εφημερίδας σχετικά με την αθώωση του Ντρέιφους
Από την ποινή στην…αθώωση
Η προσπάθεια να αντιστραφεί η ποινή του ήταν πραγματικά δύσκολη για τα μέλη της οικογένειας του.
Σημαντική λεπτομέρεια όσον αφορά την απόφαση της καταδίκης του έπαιξε και η εβραϊκή καταγωγή του όπως αναφέρει η εγκυκλοπαίδεια britannica. Αντισημιτικές ομάδες έβλεπαν τον νεαρό αξιωματικό σαν σύμβολο των ανέντιμων Γάλλων εβραίων, γεγονός το οποίο απεικονίζεται και στην τότε εφημερίδα La Libre Parole.
Στοιχεία που ανέδειξαν για πρώτη φορά ότι ενδέχεται να είναι αθώος ήρθαν στο φως το 1896. Ο Γάλλος αξιωματικός Ferdinand Walsin – Esterhazy άρχισε να θεωρείται ύποπτος. Ενώ το άρθρο του συγγραφέα Émile Zola, υπέρμαχο της αθώωσης του αξιωματικού με τίτλο ‘’Κατηγορώ’’ είχε χωρίσει τη Γαλλία σε δύο στρατόπεδα, το 1898 πια αποκαλύφθηκε ότι η ενοχή του αξιωματικού Dreyfus ήταν μια καλοστημένη απάτη.
Ο συγραφέας Emile Zola, υπέρμαχος της αθώωησης Dreyfus
Ο Hubert-Joseph Henry από το τμήμα πληροφοριών του στρατού, ομολόγησε την κατασκευή του εγγράφου. Στόχος ήταν να ενισχύσει τη θέσης του στρατού.Την ίδια στιγμή, η υπόθεση είχε γίνει ένα ζήτημα ζωτικής σημασίας και για την πολιτική σκηνή. Τα δημοκρατικά κόμματα στη Βουλή των Αντιπροσώπων αναγνώρισαν ότι η εθνικιστική δεξιά συνιστούσε απειλή για το κοινοβουλευτικό καθεστώς. Με επικεφαλής τους Ριζοσπάστες, σχηματίστηκε ένας συνασπισμός αριστερών. Σε απάντηση των συνεχιζόμενων διαταραχών και διαδηλώσεων, ένα υπουργικό συμβούλιο με επικεφαλής τον René Waldeck-Rousseau συστάθηκε τον Ιούνιο 1899 με σαφή στόχο την υπεράσπιση της δημοκρατίας και με την ελπίδα της ικανοποίησης των δικαστική πλευρά της υπόθεσης Dreyfus το συντομότερο δυνατόν. Όταν πραγματοποιήθηκε ένα νέο στρατοδικείο, στο Rennes, ο Dreyfus κρίθηκε ένοχος, ωστόσο τον Σεπτέμβριο του 1899 ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, προκειμένου να επιλυθεί το ζήτημα, τον συγχώρησε. Ακολούθως, τον Ιούλιο του 1906 το πολιτικό εφετείο (το cour d’appel) αναίρεσε την απόφαση του δικαστηρίου και αποκατέστησε τον Dreyfus. Ο στρατός, όμως, δεν είχε δηλώσει δημοσίως την αθωότητά του μέχρι και το 1995.
Με πληροφορίες από Britannica , tvxs
