«Αν το ΝΑΤΟ ήταν μια συνηθισμένη λέσχη δεν θα δίσταζε να πετάξει έξω την Τουρκία» είχαν γράψει πριν λίγο καιρό στο Bloomberg σχετικά με το προβληματικό παιδί της Συμμαχίας, που προκαλεί συνέχεια πονοκεφάλους, πότε με το φλερτ με τη Ρωσία, πότε με την αντιευρωπαϊκή συμπεριφορά στο θέμα του προσφυγικού, πότε με την αναθεωρητική εξωτερική πολιτική στη γειτονιά της και με τον δεσποτισμό της ηγεσίας της.
Από την εισβολή του Αττίλα το 1974 στην Κύπρο μέχρι και την πρόσφατη εισβολή στη Συρία η Τουρκία αποτελούσε μόνιμα έναν πονοκέφαλο για την Ατλαντική Συμμαχία, ένα «αναγκαίο κακό», γιατί όμως; Τι είναι αυτό που κάνει την Τουρκία τόσο αναγκαία στη συμμαχία ώστε εκείνη να προσαρμόζεται σε κάθε… τερτίπι.
Το «αγκάθι» της Γαλλίας
Η διαμάχη της Τουρκίας με τη Γαλλία δεν είναι κάτι καινούριο. Εδώ και πολλούς μήνες η Άγκυρα επικρίνει τον πρόεδρο Μακρόν, ο οποίος υποδέχεται στο Παρίσι ηγετικά στελέχη της κουρδικής πολιτοφυλακής «Μονάδες Προστασίας του Λαού» (YPG) και επαινεί τις στρατιωτικές επιτυχίες τους απέναντι στο αποκαλούμενο Ισλαμικό Κράτος. Επιπλέον ο Μακρόν αντιμετωπίζει ως «επιθετική ενέργεια» την τουρκική επίθεση στη βόρεια Συρία. Αλλά για τον Ερντογάν οι Κούρδοι πολιτοφύλακες είναι τρομοκράτες και η επίθεση στη Συρία εξυπηρετεί τα συμφέροντα όχι μόνο της Τουρκίας, αλλά και της Ευρώπης, καθώς απομακρύνει τον κίνδυνο της τρομοκρατίας από τη γηραιά ήπειρο. «Δεν ξέρω τι σημαίνει η Γαλλία για το ΝΑΤΟ, πάντως η Τουρκία είναι το πιο σημαντικό μέλος σε αυτή τη συμμαχία από πολιτική και στρατιωτική άποψη. Η ασφάλεια της Τουρκίας εγγυάται και την ασφάλεια της ευρώπης. Αν η Τουρκία δεν είναι ασφαλής, τότε δεν θα είναι ούτε η Ευρώπη, να μην το ξεχνάμε αυτό…» υποστηρίζει ο Ερντογάν.
Το φλερτ της Τουρκίας με την Ρωσία και οι S-400
Σε αυτό το σημείο αξίζει να υπενθυμίσουμε την απειλή του Τούρκου προέδρου να βάλει βέτο στο σχέδιο του ΝΑΤΟ για την προστασία της Πολωνίας και των χωρών της Βαλτικής από τη ρωσική επιθετικότητα, επειδή ζητούσε από τη Συμμαχία να χαρακτηρίσει τρομοκρατική οργάνωση τις κουρδικές πολιτοφυλακές YPG, συμμάχων μέχρι πρότινος της Ουάσιγκτον στο πόλεμο κατά του ISIS στη Συρία. Στο τέλος ο Ερντογάν έκανε πίσω. Αλλά φαίνεται ότι θεωρεί το Κρεμλίνο περισσότερο εταίρο παρά απειλή, ειδικά όσον αφορά τα προβλήματα που δημιουργεί στο Βορειατλαντικό Σύμφωνο η αγορά από την Άγκυρα των ρωσικών S-400 – μιας απειλής για τα συστήματα του ΝΑΤΟ, περιλαμβανομένων και αμερικανικής κατασκευής υπερσύγχρονων μαχητικών.
Η Τουρκία εκβιάζει με το προσφυγικό
Tο ΝΑΤΟ πρέπει να μάθει να ζει με την Τουρκία για δύο λόγους: «Πρώτον, ο Ερντογάν μπορεί να κάνει πράξη την απειλή του να στείλει κύματα μεταναστών στην Ευρώπη, οι αριθμοί των οποίων υπερβαίνουν τον πληθυσμό ορισμένων μελών της ΕΕ. Η Τουρκία φιλοξενεί 3,7 εκατ. πρόσφυγες από τη Συρία και θα μπορούσε να τους ωθήσει να περάσει στα ελληνικά νησιά (…) Αν βρεθεί αντιμέτωπος με την ταπεινωτική προοπτική αποπομπής της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ ίσως ο Ερντογάν αποφασίσει ότι αξίζει τον κόπο να το κάνει. Η ΕΕ, την ίδια ώρα, έχει αποτύχει από το 2015 να μεταρρυθμίσει το σύστημα υποδοχής μεταναστών και μπορεί να βρεθεί με μια νέα κρίση.
Οι πυρηνικές φιλοδοξίες του Ερντογάν
Ο σημαντικότερος λόγος για τον οποίο το ΝΑΤΟ πρέπει να μάθει να ζει με την Τουρκία είναι οι πυρηνικές της φιλοδοξίες. Ο Ερντογάν σίγουρα θέλει πυρηνικά όπλα. Η Δύση λέει ότι “η Τουρκία δεν μπορεί να έχει [πυρηνικά όπλα]. Εγώ δεν μπορώ να το αποδεχθώ αυτό” ξέσπασε ο σουλτάνος τον περασμένο Οκτώβριο.
Μια τουρκική πυρηνική βόμβα στη Μέση Ανατολή θα αποτελούσε καταστροφή. Θα οδηγούσε σχεδόν σίγουρα σε μια κούρσα εξοπλισμών, καθώς όχι μόνον το Ιράν αλλά και η Σαουδική Αραβία θέλουν να ακολουθήσουν το Ισραήλ αποκτώντας ανάλογα όπλα… Είναι η συνταγή ενός Αρμαγεδώνα!
Με πληροφορίες από: Bloomberg / DW
