Σύμφωνα με το Stratfor η πίεση που άσκησε στο Ισραήλ ο Ομπάμα δείχνει αυτή τη πρόθεση των ΗΠΑ να “αποτραβηχτούν” διακριτικά από την περιοχή έχοντας εξασφαλίσει τον έλεγχό της μέσω τρίτων. Και για να γίνει αυτό η προσέγγιση Τουρκίας-Ισραήλ ήταν απαραίτητο να προχωρήσει.
Η ανάλυση του Statfor έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον σ΄ ότι έχει να κάνει με την Τουρκία, η οποία εμφανίζεται περίπου να επιδιώκει εναγωνίως την αμερικανική παρέμβαση. Σύμφωνα με την ανάλυση από το 2009 όταν ο Ερντογάν επιτέθηκε με δριμύτητα στο Ισραήλ κατά την διάρκεια του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός, προσπαθεί να αναβαθμίσει την αξιοπιστία του στον μουσουλμανικό κόσμο. Ωστόσο όπως αποδείχτηκε η Τουρκία έδειξε ανίκανη να παίξει ουσιαστικό πρωταγωνιστικό ρόλο.
Η Τουρκία σύμφωνα με το Stratfor αναζητούσε απεγνωσμένα την συγνώμη του Ισραήλ για να αποδείξει στην κοινή γνώμη ότι δεν είναι ανίσχυρη στην εξωτερική της πολιτική. Ειδικά αυτή τη περίοδο που προσπαθούσε να εξασφαλίσει την κατάπαυση του πυρός με τους Κούρδους.
Η Άγκυρα όμως κατάλαβε ότι χρειάζεται την αμερικανική στήριξη σε όλα τα μέτωπα στα οποία ευελπιστεί να παίξει ρόλο. Στη Συρία,στο Ιράν,στη Γεωργία και στο Αζερμπαϊτζάν.
Και βέβαια οι αμερικανοί αναλυτές του Stratfor αναφέρονται στην ενεργειακή αγωνία της Τουρκίας,που τα τελευταία χρόνια έβλεπε Ισραήλ ,Κύπρο και Ελλάδα να έρχονται όλο και πιο κοντά. Και όπως επισημαίνουν ο στόχος της Άγκυρας με την επαναπροσέγγιση με το Ισραήλ είναι να υπονομεύσει την ενεργειακή εταιρική σχέση Κύπρου-Ισραήλ και να αποτρέψει περαιτέρω συνεργασία Ελλάδας-Ισραήλ.
Από την άλλη η ανάλυση λέει ότι το Ισραήλ αναγνωρίζοντας ότι δεν μπορεί να προβεί χωρίς αμερικανική υποστήριξη σε οποιαδήποτε μονομερή στρατιωτική ενέργεια, αναγκάστηκε να υποκύψει στις πιέσεις του αμερικανού προέδρου και να ζητήσει την συγνώμη προς την Τουρκία.
Όλα αυτά είναι ενδιαφέροντα και προκαλούν βέβαια ένα ερώτημα: η Ελλάδα παίζει ή μπορεί να παίξει κάποιο ρόλο στην περιοχή;
