Στο Ισραήλ οι πρωθυπουργοί έχουν το “κακό συνηθειο” όχι μόνο να υπηρετούν τη θητεία τους, αλλά λόγω των συνθηκών να έχουν βρεθεί πολλές φορές στη πρώτη γραμμή πυρός. Ένας απ΄ αυτούς ο στρατηγός Αριέλ Σαρόν εφυγε σε ηλικία 85 ετών κι ενώ βρισκόταν οκτώ χρόνια σε κώμα.
Ήταν σκληρός στρατηγός και σκληρός άνθρωπος.
Συχνά βρέθηκε στο στόχαστρο κριτικής μεγάλων διεθνών ΜΜΕ. Ουδείς μπορεί βέβαια να αμφισβητήσει ότι για την χώρα του ήταν αποτελεσματικός. Και ως στρατηγός και ως πρωθυπουργός.
Είχε τη φήμη “θερμόαιμου” στρατιωτικού. Στις επιχειρήσεις που αναλάμβανε από νεαρός ακόμη αξιωματικός άφηνε πάντα πίσω του δεκάδες νεκρούς.
“Το Φεβρουάριο του 1955, η επίθεση που διεξήγαγε εναντίον του αιγυπτιακού στρατοπέδου στη Γάζα, προκάλεσε το θάνατο τριάντα οχτώ αιγυπτίων στρατιωτών: σχεδόν όλοι σκοτώθηκαν σε ενέδρα που είχαν στήσει οι στρατιώτες του Σαρόν. Μετά από αυτή την προσβολή ο αιγύπτιος πρόεδρος Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ αποφάσισε να συνάψει σημαντική συμφωνία όπλων με το σοβιετικό συνασπισμό. Το Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου, μια επίθεση κατά των συριακών θέσεων, πολύ κοντά στη λίμνη Τιβεριάδα, είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο πενήντα έξι σύρων στρατιωτών. Ο τότε πρωθυπουργός Νταβίντ Μπεν Γκουριόν, μολονότι ο ίδιος ήταν γνωστό «γεράκι», ανησύχησε για τα «πολύ καλά» αποτελέσματα του νέου θερμόαιμου αξιωματικού. Ο συνταγματάρχης Μοσέ Νταγιάν του εξηγεί: «Το «σκορ» του Αρίκ είναι δεκάδες νεκροί. Δεν ολοκλήρωσε ποτέ επιχείρηση με λιγότερους από δεκάδες νεκρούς στις τάξεις του εχθρού», έγραφε η Le Monde Dipolmatique σ΄ ένα επιρκτικό για τον Σαρόν άρθρο το 2001.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, ο στρατηγός Σαρόν, διοικητής του νότιου τομέα της χώρας, διευθύνει τον αγώνα κατά των Φενταγίν στη Λωρίδα της Γάζας, την οποία κατέχει το Ισραήλ από το 1967. Κατάρτισε κατάλογο με περισσότερους από εκατό καταζητούμενους Παλαιστίνιους και τους «εξόντωσε» με συνοπτικές διαδικασίες τον ένα μετά τον άλλο.
Τέλη Απριλίου 1982, σύμφωνα με την ισραηλο-αιγυπτιακή συνθήκη ειρήνης, ολοκληρώνεται η απομάκρυνση των ισραηλινών στρατευμάτων από το Σινά.
Η τελευταία πράξη γράφτηκε από τον Σαρόν με την ολοκληρωτική καταστροφή της πόλης Γιαμίτ.
Του “χρέωσαν” τη σφαγή στους παλαιστινιακούς καταυλισμούς Σάμπρα και Σατίλα καθώς οι στρατιώτες του είχαν περικυκλώσει τη περιοχή ενώ οι Φαλαγγίτες σκότωναν κόσμο.
Η σφαγή θα σταματήσει σαράντα ώρες αργότερα, με ένα τραγικό απολογισμό: περισσότεροι από χίλιοι νεκροί, στην πλειονότητά τους γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι.
Μια ισραηλινή ανακριτική επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο στρατηγός Σαρόν έφερε προσωπική ευθύνη για τις σφαγές, και συνέστησε να του αφαιρεθούν οι αρμοδιότητες του υπουργού Αμυνας. Αναγκάστηκε έτσι να εγκαταλείψει τη θέση αυτή που τόσο εποφθαλμιούν οι στρατιωτικοί.
Όπως και να ‘χει υπήρξε μια προσωπικότητα για το Ισραήλ που σήμερα “έφυγε”.
