Στο 558 Μ/Κ ΤΟ στο Πρωτοκλήσι Έβρου,οι στρατιώτες έχουν ένα …όνειρο! Δεν είναι τίποτα σημαντικό. Ένα δεύτερο ζευγάρι αρβύλες. Δίνουν τα πάντα γι΄ αυτό . Εξηγούν ότι εκ των πραγμάτων ,λόγω των συνεχών ασκήσεων στο άγριο το χειμώνα Έβρο,το μοναδικό ζευγάρι αρβύλες που τους προμηθεύουν δεν προλαβαίνουν να στεγνώσουν ποτέ.
Και μπορεί η χώρα να περνά δύσκολα, αλλά προφανώς το “πρόγραμμα διάσωσής” της δεν θα πέσει έξω από τέτοια …έξοδα.
Από την άλλη είναι μάλλον περιττό να αναφέρουμε ότι οι υποδείξεις κάποιων αξιωματικών προς τους στρατιώτες να αγοράσουν με έξοδά τους αρβύλες είναι τουλάχιστον άστοχες αν και υπάρχουν πολύ βαρύτεροι χαρακτηρισμοί.
Κι επειδή πολλοί θα θυμηθούν τη θητεία τους πολλές δεκαετίες πίσω , αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία για να δεχτούμε ότι σήμερα πρέπει να “σαπίζουν” τα πόδια των στρατιωτών μας που υπηρετούν τη πατρίδα στην πρώτη γραμμή. Τους κόψαμε τις άδειες,τις δωρεάν μετακινήσεις ,ας μην τους…κοψουμε και τα πόδια!
