Η υπόθεση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης δεν είναι πανάκεια για τα προβλήματα της χώρας. Το επισημαίνουμε ,γιατί κάποιοι επιμένουν να παρουσιάζουν την υπόθεση της ΑΟΖ και των ενεργειακών πόρων της χώρας ως τέτοια. Δυστυχώς δεν είναι έτσι . Για να μην ανοίξουμε τώρα το ζήτημα ότι πολλά από τα μεγάλα προβλήματα που έχουμε φορτωθεί έχουν να κάνουν με την ΑΟΖ κι ότι αυτή “κρύβει”.
Παρόλα αυτά η ανακήρυξη της ΑΟΖ και τελικά η εκμετάλλευση των όποιων ενεργειακών κοιτασμάτων υπάρχουν αποτελεί μια πολύ καλή ευκαιρία για την Ελλάδα να περάσει σε μια άλλη οικονομική φάση. Σε βάθος χρόνου. Όμως για να γίνει αυτό δεν αρκούν οι συναντήσεις και οι δηλώσεις επιβεβαίωσης της θέλησής μας να ανακηρύξουμε ΑΟΖ. Χρειάζονται και έργα. Με πρώτο και καλύτερο το αυτονόητο του καθορισμού και της ανακήρυξής της!
Πολλοί το έχουν πει,αρκετοί το έχουν εξαγγείλει ,αλλά το ερώτημα είναι ποιος πραγματικά το πιστεύει. Η ανακήρυξη ΑΟΖ και πολύ περισσότερο η εξασφάλισή της δεν γίνεται με χειραψίες και δηλώσεις μόνο. Απαιτούνται πολλά άλλα με πρώτο και καλύτερο σ΄ ότι έχει να κάνει ειδικά με την Ελλάδα. Οι ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις είναι πρώτο και καλύτερο!
Έχετε διαπιστώσει ότι υπάρχει πρόθεση από οποιονδήποτε για να ισχυροποιηθεί η Εθνική Άμυνα της χώρας; Από που να αρχίσουμε και που να τελειώσουμε; Από τις παράδοξες απόψεις που κυριαρχούν στο υπουργείο Οικονομικών ή από τα απίστευτα που ακούγονται κάθε τόσο στο Κοινοβούλιο για τα θέματα των εξοπλισμών και της Εθνικής Άμυνας; Περιττό νομίζουμε να επεκταθούμε…
Το πρόβλημα με την ανακήρυξη της ΑΟΖ είναι ένα και γνωστό. Λέγεται Τουρκία και τα όσα παράλογα ζητά να επιβάλλει στο Αιγαίο. Και είναι προφανές ότι η όποια ελληνική κίνηση θα προκαλέσει την αντίδραση της Τουρκίας. Που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με χειραψίες και συναντήσεις μόνο.
Είναι λοιπόν λίγο αντιφατικό από τη μία οι κυβερνήσεις μας -και η σημερινή- να μας διαβεβαιώνουν ότι η απόφασή μας για την ανακήρυξη της ΑΟΖ είναι αμετάβλητη και από την άλλη να κάνουν ότι είναι δυνατό για να διαλύσουν την Εθνική Άμυνα. Κάτι που συστηματικά γίνεται τα τελευταία έξι χρόνια.
Όλες οι χώρες που ανακήρυξαν ΑΟΖ ,φρόντισαν ή φροντίζουν για την ασφάλειά της. Η Αίγυπτος για παράδειγμα ,η οποία έχει επίσης οικονομικά προβλήματα, πήρε σημαντικές και οικονομικά επώδυνες αποφάσεις για αγορές οπλικών συστημάτων από Γαλλία και Ρωσία προς το παρόν. Το Ισραήλ έχει ήδη “σφραγισει” τη δική του ΑΟΖ . Από την άλλη πλευρά η Κύπρος βρίσκεται στην δύσκολη θέση να πιέζεται για τον τρόπο με τον οποίο θα αξιοποιήσει τα δικά της ενεργειακά αποθέματα, τα οποία οι ισχυροί του κόσμου τα χρησιμοποιούν για να την εκβιάσουν σε σσχέση με τη “λύση” του Κυπριακού.
Πρέπει να αγοράσουμε όπλα θα αναρωτηθούν πολλοί. Όχι είναι η απάντηση . Θα πρέπει όμως να ασχοληθεί και η κυβέρνηση και οι “εθνοπατέρες” λίγο σοβαρά με το τι πρέπει να κάνουμε στην Άμυνα ,ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει σε υψηλές στροφές, Πολλά μπορούν να γίνουν με χρήματα που μπορούν και πρέπει να δοθούν . Η ελληνική αμυντική βιοηχανία ,κρατική και ιδιωτική μπορεί να βοηθήσει και να βοηθηθεί από την διαδικασία “ανάστασης” των ΕΔ σ΄ ότι έχει να κάνει με τον εξοπλισμό τους.
Για να γίνουν όλα αυτά θα πρέπει να σταματήσει η κομματική αντιπαράθεση που προκαλεί ακατάσχετη …ανοησία κάθε φορά που κάποιο θέμα σχετικό με την Άμυνα ανοίγει.
Αν αυτά δεν γίνουν και αν η Ελλάδα δεν αναβαθμίσει τις αμυντικές της ικανότητες με τα υπάρχοντα οπλικά συστήματα, τότε θα μείνουμε στις χειραψίες και τα λόγια για την ΑΟΖ.
Το χειρότερο είναι ότι έχουμε μείνει τελευταίοι των τελευταίων. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση ταιριάζει απόλυτα ότι «ο χρόνος είναι χρήμα».
