Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, έχει καθιερώσει από τότε που η Ρωσία εισέβαλε στη χώρα, να απευθύνεται καθημερινά στους συμπολίτες του: άλλοτε για να τους ενημερώνει για την πορεία των συγκρούσεων ή για κρίσιμες αποφάσεις που επηρεάζουν την καθημερινότητά τους κι άλλοτε για τις επαφές του με τους ηγέτες όλου του κόσμου.
Όμως στο χθεσινοβραδυνό μήνυμά του ο Ζελένσκι άδραξε την ευκαιρία για να απαντήσει στον παλαίμαχο πολιτικό Χένρι Κίσινγκερ που πρότεινε η Ουκρανία να παραχωρήσει κάποια εδάφη της στη Ρωσία για να τερματιστεί ο πόλεμος, αλλά και σε όσους συμμερίζονται ανάλογες θέσεις.
«Και στο Νταβός για παράδειγμα, ο κ. Κίσινγκερ αναδύεται από το βαθύ παρελθόν και λέει ότι ένα μέρος της Ουκρανίας πρέπει να δοθεί στη Ρωσία. Για να μην υπάρξει αποξένωση της Ρωσίας από την Ευρώπη.
Φαίνεται ότι το ημερολόγιο του κ. Κίσινγκερ δεν δείχνει το 2022, αλλά το 1938, και νόμιζε ότι δεν μιλούσε σε κοινό στο Νταβός, αλλά στο Μόναχο εκείνης της εποχής του 1938.
Παρεμπιπτόντως, τότε το 1938, όταν η οικογένεια του κ. Κίσινγκερ διέφευγε από τη ναζιστική Γερμανία, εκείνος ήταν 15 χρονών και είχε τέλεια επίγνωση της κατάστασης. Κανείς όμως τότε δεν τον άκουσε να λέει ότι θα έπρεπε να συμβιβαστούν με τους Ναζί αντί να φυγαδευτούν ή να τους πολεμήσουν», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Ζελένσκι.
Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, αξιοποιώντας και τα πρόσφατα ευρήματα δημοσκόπησης ότι πάνω από 8 στους 10 Ουκρανούς αντιτίθενται στην παραχώρηση εδαφών στη Ρωσία, σημειώνει πως όσοι διακινούν ιδέες σαν του Χένρι Κίσινγκερ δεν λαμβάνουν υπόψη τους απλούς ανθρώπους στην Ουκρανία και τη θέλησή τους.
«Συμπτωματικά, άρχισαν να εμφανίζονται σε ορισμένα δυτικά μέσα ενημέρωσης διάφορα editorials που λένε ότι η Ουκρανία πρέπει δήθεν να δεχτεί κάποιους λεγόμενους δύσκολους συμβιβασμούς παραχωρώντας εδάφη της με αντάλλαγμα την ειρήνη.
Ίσως και οι New York Times το 1938 να έγραφαν κάτι παρόμοιο. Αλλά τώρα, να σας υπενθυμίσω, βρισκόμαστε στο 2022.
Και πίσω από όλες αυτές τις γεωπολιτικές εικασίες εκείνων που συμβουλεύουν την Ουκρανία να δώσει κάτι στη Ρωσία, οι «μεγάλοι γεωπολιτικοί» είναι πάντα απρόθυμοι να δουν τους καθημερινούς ανθρώπους. Τους απλούς Ουκρανούς. Τα εκατομμύρια όσων ζουν στις περιοχές που οι κύριοι αυτοί προτείνουν να ανταλλαχθούν με την ψευδαίσθηση της ειρήνης. Πρέπει όμως πάντα να βλέπετε τους ανθρώπους. Και να θυμάστε ότι οι αξίες δεν είναι απλά μια λέξη», επισημαίνει ο κ. Ζελένσκι.
Κάνοντας δε μια ανασκόπηση των όσων έγιναν τους τελευταίους 3 μήνες, τονίζει πως ήταν ελάχιστοι εκείνοι που θεωρούσαν ότι η Ουκρανία θα μπορούσε να αντισταθεί στην υπεροπλία της Ρωσίας.
«Θυμηθείτε πώς ξεκίνησαν όλα στις 24 Φεβρουαρίου, όταν πολλοί διεθνώς δεν πίστευαν καν ότι η Ουκρανία θα μπορούσε να αντέξει έναν πόλεμο πλήρους κλίμακας. Έτσι ήταν; Έτσι.
Και γιατί ήταν έτσι; Όχι γιατί όλοι αυτοί οι άνθρωποι που αμφέβαλλαν, έκαναν απλά λάθος στην εκτίμηση των δυνατοτήτων του κράτους μας. Ήταν επειδή πολλοί από αυτούς δεν μπήκαν καν στον κόπο να κάνουν μια εκτίμηση. Πολλοί από αυτούς απλά δεν ήθελαν να λάβουν υπόψη την Ουκρανία. Δεν υπήρχε καν αυτή η συνήθεια – να λαμβάνεται υπόψη η Ουκρανία. Αν και έχουν τη συνήθεια να λαμβάνουν υπόψη τη Ρωσία. Ακόμη και όταν δεν υπάρχουν αντικειμενικοί λόγοι για αυτό.
Διότι έτσι τους βολεύει. Και είναι σύνηθες πραγματικά. Και συχνά πολύ κερδοφόρο. Το να αποκαλούν ορισμένους Ρώσους πολιτικούς «ήρωες του Ντοστογιέφσκι», σαν να τους χρησιμεύει αυτό ως δικαιολογία. Μιλούν για τις ιστορικά υποτιθέμενες σφαίρες επιρροής της Ρωσίας. Και για την υποτιθέμενη ισορροπία στις σχέσεις στην Ευρώπη, που δήθεν είναι αδύνατη χωρίς τη Ρωσία.
Ό,τι και να κάνει το ρωσικό κράτος, πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα λέει: ας λάβουμε υπόψη τα συμφέροντα της Ρωσίας. Ακούστηκε ξανά αυτό φέτος στο Νταβός. Παρά τους χιλιάδες ρωσικούς πυραύλους που έπληξαν την Ουκρανία. Παρά το θάνατο δεκάδων χιλιάδων Ουκρανών. Παρά τη Μπούτσα και τη Μαριούπολη κλπ. Παρά τις κατεστραμμένες πόλεις. Και παρά τα «στρατόπεδα συγκέντρωσης» που έφτιαξε το ρωσικό κράτος, στα οποία σκοτώνουν, βασανίζουν, βιάζουν και εξευτελίζουν ανθρώπους σαν να είναι κρέατα σε ιμάντα μεταφοράς», ανέφερε ο κ. Ζελένσκι.
