Grexit- Schengen exit.
Του Χρήστου Θ. Μπότζιου, Πρέσβη ε.τ.
Ο γερμανός Υπουργός Οικονομικών κ. Βόλφανγκ Σόιμπλε επανήλθε, εν είδει Χριστουγεννιάτικοι μποναμά, στη γνωστή απειλή του για GREXIT δηλαδή για κίνδυνο εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Τίποτα, ασφαλώς, το καινούργιο. Καινοφανές είναι το shengen-exit που ήρθε να προστεθεί, ως νέα απειλή, από γερμανούς αξιωματούχους, συμπεριλαμβανομένου του κ. Σόιμπλε, για έξοδο η αποχώρηση της Ελλάδας και από την ομώνυμη Συνθήκη η οποία, ως γνωστό, αφορά στην ελευθερο-επικοινωνία στις χώρες-μέλη.
Αφορμή αποτέλεσε το θέμα τ ης αντιμετώπισης του Προσφυγικού-Μεταναστευτικού με αιτιάσεις κατά της Ελλάδας ότι, δήθεν, δεν ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις της έναντι της Ε.Ενωσης και την αδυναμία της να διαφυλάξει τα νοτιο-ανατολικά σύνορα της Ευρώπης. Σε τι αποσκοπούν άραγε οι νέες αυτές απειλές που εκτοξεύονται από τους γερμανούς αξιωματούχους και γιατί, βασικά, μόνο από αυτούς; Η Ευρωζώνη και η Συνθήκη SHENGEN αποτελούν δύο βασικές Συμφωνίες εντός της Ε.Ενωσης χωρίς, ωστόσο, να μετέχουν σε αυτές όλες οι χώρες-μέλη.
Η υπογραφή προ ετών κάθε μίας χωριστά, χαιρετίσθηκε με ενθουσιασμό και θεωρήθηκε, δικαίως, ως ένα ουσιαστικό και σημαντικό βήμα προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Ακριβώς για αυτόν το λόγο δεν προβλέπονται, όπως κατά κανόνα ισχύει για τις διεθνείς Συμβάσεις, όροι ή διατάξεις περί εξόδου ή καταγγελίας από τα κράτη-μέλη. Και τούτο γιατί μία τέτοια πρόβλεψη θα αναιρούσε το αίτιο και τους στόχους στους οποίους αποβλέπουν και εξυπηρετούν. Και όμως ο κ. Σόιμπλε, σχεδόν κατ’αποκλειστικότητα, απειλεί συχνά την Ελλάδα όπως έπραξε και λίγο πριν το τέλος του 2015, με GREXIT για να προστεθεί- Χριστουγεννιάτικα – και το SHENGEN-EXIT.
Οι στόχοι των απειλών για έξοδο από την Ευρωζώνη, είναι εύκολα αναγνωρίσιμοι. Το GREXIT επισείεται προκειμένου η ελληνική Κυβέρνηση να μην αποκλίνει και να μη καθυστερήσει στην εφαρμογή των επαχθών μεταρρυθμιστικών μέτρων που προβλέπουν τα Μνημόνια. Μέσω των μεταρρυθμίσεων εξυπηρετούνται και εδραιώνονται και ειδικά γερμανικά οικονομικά συμφέροντα στην Ελλάδα. Παράλληλα οι επαναλαμβανόμενες απειλές, οδηγούν σε υπόνοιες για υπόγειους σχεδιασμούς του Βερολίνου για δημιουργία Ευρωζώνης δύο ή περισσοτέρων ταχυτήτων και γιατί όχι και Ευρώπης με κράτη-μέλη με διαφορετικά STATUS.
Η πραγματικότητα όμως δεν συμφωνεί με τέτοιους πιθανούς σχεδιασμούς. Κατ αρχήν δεν προβλέπεται από τη Συμφωνία αποβολή από την Ευρωζώνη Κράτους-μέλους. Θεωρητικά τούτο μπορεί να συμβεί μετά εξαναγκασμό. Όμως μία τέτοια εξέλιξη θα είχε, όπως κατά καιρούς έχουν επισημάνει σοβαροί οικονομολόγοι αλλά και ευρωπαίοι πολιτικοί ηγέτες, επώδυνες ή και καταστροφικές συνέπειες για την Ευρωζώνη.
Είναι, επίσης, βέβαιο ότι το Βερολίνο δεν μπορεί να προωθήσει τέτοιους σχεδιασμούς χωρίς τη σύμπραξη των άλλων μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών όπως η Γαλλία, Ιταλία και σε μικρότερο βαθμό η Μ. Βρεττανία η οποία προετοιμάζεται για το Δημοψήφισμα αν θα παραμείνει ή όχι πλήρες μέλλος της Ε.Ενωσης την οποία, δεν το κρύβει, θα τη προτιμούσε μία μεγάλη ελεύθερη οικονομική αγορά παρά μία πραγματικά πολιτική Ένωση.
Σε αντίθεση με την ευρωζώνη, οι απειλές για έξοδο από την Συνθήκη SHENGEN, μάλλον στερούνται σοβαρότητας. Εξυπηρετούν εγωιστικά εθνικά συμφέροντα. Το Βερολίνο το φοβίζει αφάνταστα- και όχι αδίκως-το προσφυγικό-Μεταναστευτικό αφού οι πρόσφυγες στη μεγίστη πλειοψηφία δηλώνουν ως χώρα προορισμού τη Γερμανία.
Είναι τουλάχιστον αφελές να πιστεύσει κανείς ότι μία αποχώρηση ή αναγκαστική έξοδος της Ελλάδας από τη Συνθήκη θα έλυνε για το Βερολίνο και τις άλλες χώρες μέλη, το προσφυγικό πρόβλημα. Κατ αρχήν η Ελλάδα δεν συνορεύει με καμία χώρα SHENGEN παρά μόνο θαλασσίως με την Ιταλία. Παρά ταύτα πρόσφυγες και οικονομικοί μετανάστες συρρέουν στη Γερμανία και άλλες κοινοτικές χώρες και από άλλες οδούς. Άρα στις τοποθετήσεις των γερμανών αξιωματούχων διακρίνουμε μόνο εγωιστικά εθνικά συμφέροντα με υστερόβουλους υπολογισμούς να εγκλωβιστούν, πρόσφυγες και μετανάστες στις χώρες εισόδου.
Ένα ερώτημα που θα έθετε κάθε καλόπιστος πολίτης είναι γιατί η Γερμανοί μονοπωλούν, σχεδόν, τις απειλές με GREXIT κα κατά της Ελλάδος; Απλά γιατί είναι ο μεγαλύτερος πιστωτής δανείων και επί πλέον γιατί ασκεί, χωρίς ενδοιασμούς, ηγεμονία επί της Ευρώπης με τους λοιπούς κρίκους άκρως αδύναμους να αντισταθούν.
Αυτό που εντυπωσιάζει είναι η σχεδόν ανυπαρξία δημόσιας τοποθέτησης της επίσημης γερμανικής Διπλωματίας που την εκφράζει, ασφαλώς, το Υπουργείο Εξωτερικών. Μπορεί, βέβαια, οι παραπάνω δύο Συμφωνίες-Συνθήκες τυπικώς να μην συνιστούν διεθνείς Συμφωνίες αφού εντάσσονται στο κοινοτικό κεκτημένο γεγονός που επιτρέπει και παρεμβάσεις άλλων φορέων. Ουσιαστικά δεν παύουν, ωστόσο, να ρυθμίζουν σχέσεις και συμπεριφορές μεταξύ λαών πού ο χειρισμός τους είναι μέλημα των Υπουργείων Εξωτερικών. Στη Γερμανική Πρεσβεία στην Αθήνα σίγουρα δεν θα διαφεύγει της προσοχής ότι η δυσαρέσκεια των ελλήνων πολιτών κατά των επαναλαμβανόμενων απειλών του κ. Σόιμπλε και άλλων γερμανών αξιωματούχων, συνεχώς διογκούται ενώ, αντίθετα, συρρικνώνονται εις το ελάχιστο τα φιλογερμανικά αισθήματα.
ΠΗΓΗ: ΠΡΑΤΤΩ
