«Η φωνή της συνείδησης». Αυτός είναι ο τίτλος του άρθρου που υπογράφει ο Σενέρ Λεβέντ στην εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ της Κύπρου. Έχουν σημασία όσα γράφει ο γνωστός για τις απόψεις του αρθρογράφος για τον Ντεμιρέλ . Απευθυνόμενος στον ηγέτη των τουρκοκυπρίων ,πρόσφατα εκλεγμένο Μουσταφά Ακιντζί λέει πολλές αλήθειες για τον Ντεμιρέλ.
Το αναδημοσιεύουμε με αφορμή την κηδεία του και όσα «καλά λόγια» ακούστηκαν μετά από τον θάνατό του.
Η φωνή της συνείδησης
Ακριβώς σε αυτό το σημείο χωρίζουν οι δρόμοι μας με τον Μουσταφά. Ο δικός του δρόμος οδηγεί στην Άγκυρα. Στην κηδεία του Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ. Θα βαδίσει πίσω από τον Ντεμιρέλ πενθώντας. Δεν θα έχει καθόλου τύψεις άραγε; Δεν ξέρω. Δεν θα νιώσει καθόλου το αίσθημα της ενοχής μπροστά στην ψυχή εκείνων των νέων που απαγχονίστηκαν στην ηλικία των είκοσι περίπου;
Δεν θα καταλάβει καθόλου ότι αυτό που κάνει είναι ασέβεια στην ιερή μνήμη τους; Ε, Μουσταφά! Αντιλαμβάνεσαι τι κάνεις; Ποιος είναι ο άνθρωπος στην κηδεία του οποίου πηγαίνεις; Δεν το σκέφτηκες καθόλου; Αυτός ο άνθρωπος έστειλε στην αγχόνη τρεις επαναστάτες νέους πριν 43 χρόνια. Κατά την ψηφοφορία που διεξήχθη στη Βουλή για το αν θα απαγχονιστούν ψήφισε υπέρ του απαγχονισμού τους με τον πιο ένθερμο τρόπο. Μαζί με όλους τους βουλευτές του κόμματός του. Κοίτα τη φωτογραφία του. Τι υπερόπτης και πώς χαμογελούσε πονηρά καθώς σήκωνε το χέρι του. Οι νέοι εκείνοι απαγχονίστηκαν στην αυλή της φυλακής μιαν αυγή στην Άγκυρα. Τρία φιντάνια αιωρούνταν στο ικρίωμα. Ο Ντενίζ Γκεζμίς. Ο Γιουσούφ Ασλάν. Ο Χουσεΐν Ινάν. Οι καρδιές μας καίγονται ακόμα από αυτόν τον πόνο. Οι δύο τους ήταν μόλις 25 χρόνων και ο άλλος 23. Ο άνθρωπος, πίσω από τη σορό του οποίου θα βαδίσεις, πέθανε στην ηλικία των 91. Έζησε σχεδόν 70 χρόνια περισσότερα απ’ αυτούς σε τούτο τον πρόσκαιρο κόσμο. Δεν πρόσφερε και μεγάλες υπηρεσίες στον λαό, όπως έγραψες στο βιβλίο συλλυπητηρίων στην πρεσβεία.
Ήταν ο υπ’ αριθμόν έναν δούλος της Αμερικής. Και δεν τον αποκαλούσαν άδικα «Morrison Souleyman». Ήταν εχθρός των εργαζομένων και των αριστερών! Κάποτε εκείνος και οι άνθρωποί του επιχείρησαν να λιντσάρουν τους βουλευτές του Εργατικού Κόμματος που είπαν μέσα στη Βουλή ότι «ο Ναζίμ Χικμέτ είναι μεγάλος ποιητής της πατρίδας και του έθνους». Μήπως βοήθησε πολύ την τουρκοκυπριακή κοινότητα; Τι είδους βοήθεια πρόσφερε; Δεν ξέρεις πώς πέρασαν τα χρόνια μας μαζί του; Ήταν φίλος μόνο του Ραούφ Ντενκτάς και όχι των Τουρκοκυπρίων. Χάρη σε αυτόν έμεινε ο Ντενκτάς τόσα χρόνια πάνω στο κεφάλι μας. Χάρη σε αυτόν έκανε ό,τι ήθελε εδώ. Ε, Μουσταφά! Γύρισε και δες ξανά εκείνη τη σορό. Εμείς καθόλου δεν ξέραμε τον μακαρίτη ως καλό. Εσύ τον ήξερες πολύ καλό μήπως; Κοίτα, κάποιοι θύμωσαν μαζί σου επειδή ευχήθηκες συλλυπητήρια εκ μέρους της κοινότητάς μας.
Μήπως έχουν άδικο; Μας ρώτησες; Αν το κάνεις εξ ονόματός σου, κάνε το, αλλά εμάς μην μας ανακατεύεις! Δεν έχεις αυτό το δικαίωμα, έστω και αν είσαι ο εκλεγμένος ηγέτης. Μήπως είσαι υποχρεωμένος να συμμετάσχεις σε εκείνη την κηδεία; Αν σε αναγκάζει η θέση στην οποία βρίσκεσαι, να σου λείπει. Να μην γίνεις καθόλου πρόεδρος, να γίνεις άνθρωπος. Ζήσε σαν άνθρωπος σε αυτό τον κόσμο που ξέρεις ότι μια μέρα θα πεθάνεις!
Απελευθερώσου από τους κανόνες που σε έκλεισαν σε ένα σιδερένιο κελί! Κάνε αυτό που σε προστάζει η συνείδησή σου, όχι αυτό που θέλουν άλλοι! Μην επιτρέπεις να αιχμαλωτίζουν και να κομματιάζουν τη συνείδησή σου! Όπως δεν είσαι υπόχρεος τώρα να συμμετάσχεις στην κηδεία του ανθρώπου που απαγχόνισε εκείνους τους νέους, δεν είσαι υπόχρεος να ανέβεις με τον στρατιωτικό διοικητή στο τζιπ στις 20 Ιουλίου και να χαιρετίσεις τον λαό.
Αν δεν έχεις το θάρρος να σπάσεις αυτά τα ταμπού που μούχλιασαν και σάπισαν, δεν θα μπορείς να έχεις καμία απολύτως σοβαρή συνεισφορά στη λύση και στην ειρήνη σε αυτό το νησί. Δεν αρκεί να έχεις μια καρδιά γεμάτη ειρήνη για να κάνεις ειρήνη. Δεν αρκεί να έχεις μια καρδιά που θέλει λύση για να βρεις λύση. Θέλει και θάρρος. Θάρρος που να σπάει τα ταμπού και να ρισκάρει να χάσει τα πάντα γι’ αυτό. Ακόμα δεν είδα να έχεις κάτι τέτοιο.
Μήπως ο δικός σου δρόμος είναι η κηδεία του Ντεμιρέλ; Ο δικός μου είναι ο δρόμος του Ντενίζ Γκεζμίς!
